Beste Lezer,

Toe deze Brug zo goed als afgewerkt was, verscheen het novembernummer van Dynamisch Perspectief, het ledenblad van de Vereniging voor Biologisch-Dynamische Landbouw en Voeding.
Daarin stond een artikel over twee Nederlandse boeren die naar Zweden verhuisd zijn. Het thema dat het grootste deel van deze Brug in beslag neemt, kwam ook daar even aan bod :

“In Zweden zijn mensen gewend om voor elkaar te zorgen en niet voor zichzelf. Ze rekenen erop dat een ander voor hen zorgt. Wanneer iemand een griepprik neemt, doet hij dat niet voor zichzelf, maar om te voorkomen dat hij iemand anders aansteekt. Mensen handelen vooral omdat het zo hoort of omdat de deskundige het zegt. Ik voel dat ik een rol wil vervullen in het proces naar zelf nadenken.”

François De Wit

Aartsengelen als volksgeesten

De geesteswetenschap bevestigt het bestaan van wezens uit de hiërarchie der engelen die als taak hebben om de mens te begeleiden en te beschermen tijdens zijn levensloop op aarde. Het geloof in engelbewaarders werd en wordt ook door de katholieke kerk erkend.

Wikipedia : De Catechismus van de Katholieke Kerk zegt in artikel 336: Vanaf de kinderjaren tot de dood is het menselijk leven omringd door hun bescherming en voorspraak. Iedere gelovige wordt terzijde gestaan door een engel om hem als een behoeder en herder naar het leven te leiden. Vanaf het aardse bestaan neemt het christelijk leven in het geloof deel aan de gelukzalige gemeenschap van engelen en mensen, verenigd in God.

Wij antroposofen weten natuurlijk dat ook een ongelovige een beschermengel heeft en dat die niet pas vanaf de geboorte van de mens actief wordt, maar dat die de menselijke ziel begeleidt van incarnatie naar incarnatie.
Mgr. Dr. Everard de Jong, hulpbisschop van Roermond :

Naast de heiligen zijn er ook veel ‘gewone mensen’ die de ervaringen met engelen hebben en onderzoeken. In Frankrijk kent men de grote enquêtes van Pierre Jovanovic, en Anne Bernet maar ook in Nederland is er de bekende huisarts dr. Moolenburgh, die in 1982 vierhonderd patiënten ondervroeg naar engelervaringen, wat resulteerde in twee boeken: Engelen (Ankh Hermes, 1983) Een engel op je pad (Ankh Hermes, 1991). Hij vertelt daarin veel verhalen van wonderlijke reddingen, waarbij de engel vaak verscheen als een mooie man in gewone kleren, die altijd meteen verdwenen was na redding.
Maar ook beschrijft hij bedreigende voorwerpen die een andere gang gingen dan normaal gesproken verwacht zou worden en genezingen na het verschijnen van engelen. Kinderen bleken vaak extra gevoelig te zijn, en mensen die bijna dood ervaring hebben gehad. Veel engelenervaringen traden op in oorlogen en crisissituaties…
(http://www.hetkatholiekegeloof.nl/sub/de-devotie-tot-de-h-engelbewa/ )

Reproducties zoals deze waren vroeger ook in ons land te koop in geschenkenwinkels

“Een man stapt uit zijn voordeur om een wandeling te maken die hij vaak maakt. Die gaat langs een bergflank naar een rotsplateau vanwaar men een zeer schoon uitzicht heeft. Dit uitzicht heeft hij al vaak opgezocht, het is in feite zijn gewone wandelbestemming.
Terwijl hij nu op een dag die wandeling maakt, komt daar ineens uit het niets de gedachte in hem op : oppassen ! opletten ! – En hij hoort geestelijk – niet dus een hallucinatie, maar geestelijk – een stem zeggen : waarom volg je deze weg ? Kun je dat voor één keer niet laten ? – Dat hoort hij geestelijk. Dat maakt hem bedachtzaam, hij zet enkele stappen terug, denkt even na … en daar buldert ineens een groot rotsblok uit de hoogte naar beneden, juist langs de plaats waar hij gestaan zou hebben indien zijn wandeling niet onderbroken was geweest. Hij zou erdoor verpletterd geweest zijn. ( … ) Bedenkt u eens hoe vaak dat niet gebeurt : u wil van huis weggaan maar onverwachts wordt u opgehouden. Dat komt duizenden keren voor in het leven. U ziet dan alleen wat gebeurt nadat u dat half uur opgehouden werd, maar u denkt er nooit over wat er allemaal had kunnen gebeuren indien u op het geplande ogenblik het huis had verlaten. ( … )
En hoewel de mens die zoiets zegt, door de zo slimme mensen van vandaag beschouwd wordt als een bijgelovige dwaas, toch is het waar dat men exact kan zeggen dat de stem die tot die man gesproken heeft, de stem van een overledene is die op instructie van één of ander wezen uit de hiërarchieën gesproken heeft.
Van ’s morgens tot ’s avonds en vooral van ’s avonds tot ’s ochtends werken de impulsen van de overledenen en de impulsen van de geestelijke hiërarchieën in onze lotsbestemming.”

.
Onze lotsbestemming hangt voor een deel ook af van de volksgemeenschap waarin we geboren zijn. Die volksgemeenschap wordt ook door een geestelijk wezen geleid. Een engel is niet sterk genoeg om een heel volk te begeleiden, dat kan wel een wezen uit de hiërarchie van de aartsengelen. Die kunnen bepaalde mensengroepen bijstand verlenen wanneer dat nodig is in het grote geheel van de mensheidsontwikkeling.
Deze wezens zijn natuurlijk onzichtbaar voor het gewone bewustzijn, maar door mensen met nog de oude atavistische helderziendheid kunnen ze waargenomen worden. We weten dat Attila de Hun nadat hij de slag bij Chalons in 451 verloren had, Italië binnenviel, de stad Aquileia plunderde en optrok naar Rome. Paus Leo trad hem tegemoet. Om een of andere reden ziet Attila af van zijn plan om Rome aan te vallen, hij keert terug naar zijn kamp in Hongarije. Wat was er gebeurd ?
Paulus Diaconus vertelt in de 8ste eeuw dat een geweldig grote man, gekleed in een priesterlijk ornaat en gewapend met een ontbloot zwaard, alleen voor Atilla zichtbaar, hem en zijn leger bedreigde tijdens zijn onderhandelingen met Paus Leo.

Raffaël schilderde deze ontmoeting maar in plaats van engelen zijn het Paulus en Petrus met een zwaard die aan de kant van de paus staan en Atilla doen terugwijken.

Giulio Romano schilderde de slag bij de Milvische brug waar Constantijn in het jaar 312 Maxentius overwon, hier zien we wel engelwezens en in de vorm van de wolken rechts van hen ook een leeuwekop !

Tijdens de strijd om de pons Milvius liet Constantijn zijn soldaten een symbool aanbrengen op hun schilden, waarvan christenen geloven dat dit het labarum-symbool was (het Christus monogram, bestaande uit de Griekse letters CH (X) en R (P). De verslagen van Eusebius en Lactantius zeggen eensgezind dat Constantijn zijn overwinning toeschreef aan de god van de christenen. Het labarum en het ermee geassocieerde motto "in hoc signo vinces" (in dit teken zal je overwinnen) zou volgens de overlevering in een visioen aan Constantijn zijn verschenen, wat zou hebben geleid tot zijn uiteindelijke bekering tot het christendom.

.
Volgens Rudolf Steiner was dit de Christusimpuls aan het werk (zie De Brug 90).

Ook in de meer recente geschiedenis hebben wij onlangs een voorbeeld gevonden van het ingrijpen van geestelijke wezens tijdens een veldslag. Die vond plaats op 16 december 1838 in Zuid-Afrika, in wat nu KwaZulu-Natal heet.

Uit wikipedia :

In 1837 trok de groep Voortrekkers onder leiding van Piet Retief door het Zoeloekoninkrijk, in de hoop er land te vinden om zich te vestigen. De toenmalige Zoeloekoning Dingaan onderhandelde hierover met Piet Retief. Dingaan zou de Voortrekkers een groot stuk land tussen de Tugelarivier en de Umzimvubu-rivier schenken, op voorwaarde dat ze zijn vee, gestolen door het stamhoofd Sikonyela, naar hem zouden terugbrengen. Op 3 februari 1838 arriveerde Retief met het gestolen vee en het volgende traktaat (vrij vertaald) werd op 6 februari getekend door Dingaan:

“Aangezien Piet Retief, gouverneur van de Voortrekkers, mijn vee dat door Sikonyela gestolen is, teruggevonden en nu aan mij uitgeleverd heeft, stem ik, Dingaan, koning van de Zoeloes, daartoe in om hiermee aan genoemde Retief en zijn landgenoten Port Natal en het aangrenzende gebied in eeuwigdurende bezitrecht af te staan, dit wil zeggen, het gebied westwaarts vanaf de Tugela tot bij de Umzimvubu en vanaf de zee noordwaarts tot zo ver als dat de grond bruikbaar mag zijn en aan mij behoort.”

Dezelfde dag, bij de ceremonie waarbij het landcontract tussen Dingaan en Retief werd getekend, werden Retief, zijn zoon en zijn afgezanten echter gevangengenomen en geëxecuteerd. Dat ging zo :
Dingaan had Retief uitgenodigd voor een afscheidsfeest. De Trekkers koesterden geen achterdocht en gaven hun wapens af bij het binnenkomen. Terwijl ze naar het spektakel zaten te kijken, beval Dingaan opeens : Dood de tovenaars ! De groep van Retief, die op zijn terugkeer zaten te wachten, werd in de nacht van 17 februari bij Bloukrans afgeslacht, zo’n 500 mannen, vrouwen en kinderen, en al hun vee werd gestolen. Een strafexpeditie van de andere Voortrekkers ging hopeloos verloren met de Slag van Italeni.

De verbolgen Voortrekkers gaven het idee van een vreedzaam samenleven met de Zoeloes op en eisten hun landconcessie op als eigendom. Ze kozen Andries Pretorius als hun nieuwe leider en stuurden een boodschapper naar Dingaan om hun beslissing over te brengen. Dingaan doodde de boodschapper en verzamelde een leger Zoeloekrijgers om de Voortrekkers weg te jagen. Op 9 december 1838 legde Sarel Cilliers voor de (calvinistische) Voortrekkers een gelofte af aan God, die ze tot aan de dag van de slag iedere avond herhaalden. Indien God de overwinning zou schenken, zouden ze die dag eren als vrije dag en op die plaats een kerk bouwen. De gelofte zou volgens de overlevering als volgt gaan:

“Mijne broeders en medelandgenoten, hier staan wij thans op een ogenblik voor een heilige God van hemel en aarde om een belofte aan Hem te beloven, als Hij met Zijn bescherming met ons zal wezen, en onze vijand in onze handen zal geven dat wij hem overwinnen, dat wij die dag en datum elk jaar als een verjaardag en een dankdag zoals een Sabbat in Zijn eer zullen doorbrengen, en dat wij een tempel tot Zijn eer stichten zullen, waar het Hem zou behagen, en dat wij het ook aan onze kinderen zullen zeggen, dat zij met ons erin moeten delen, tot gedachtenis ook voor onze komende geslachten. Want de ere van Zijn naam zal daardoor verheerlijkt worden, dat de roem en eer van overwinning aan Hem zal worden gegeven.”

Op 15 december vestigde Pretorius zich aan de oever van de Ncome en bouwde een laager (een cirkel van 64 ossenwagens).

Op 16 december bestormde een Zoeloeleger van ongeveer 10.000 man sterk (op de Engelse Wikipedia spreekt men van 12.000 tot 21.000) het laager van 464 Voortrekkers met 200 knechten. Om hun assegaaien (Zoeloesperen) goed te gebruiken moesten de Zoeloes zo dicht mogelijk bij het laager komen. De Voortrekkers waren met hun vuurwapens en kanonnen veel beter uitgerust en de aanstormende Zoeloes vielen bij bosjes dood neer. Na drie onsuccesvolle aanvallen van de Zoeloes stuurde Pretorius zijn cavalerie op de vijand af en sloegen de Zoeloes op de vlucht.

Dankzij hun laager, hun geweren, hun motivatie en hun twee (mogelijk drie) scheepskanonnen versloegen de Voortrekkers de Zoeloes verpletterend: ongeveer 3.000 Zoeloes werden gedood. Slechts drie Voortrekkers werden tijdens deze slag gewond, waaronder Andries Pretorius die door een assegaai geraakt werd en geen enkele Boer liet het leven. Omdat het bloed van de gevallen Zoeloekrijgers volgens de overlevering de Ncome bloedrood kleurde, werd de rivier door de Voortrekkers omgedoopt tot Bloedrivier.

De triomferende Voortrekkers besloten na deze overwinning om hun pact met God jaarlijks te herdenken als Geloftedag, Dingaansdag, of Dag van de Eed. Vandaag de dag is 16 december nog steeds een Zuid-Afrikaanse feestdag, de naam werd in 1994, na de eerste democratische verkiezingen die het ANC aan de macht bracht, omgedoopt tot Verzoeningsdag.

In een boek over de Zuidafrikaanse helderziende Nicolaas van Rensburg, ook bekend als de ziener (Siener) van Rensburg vonden we enkele voor ons onderwerp interessante gegevens (het boek kan op het internet gevonden worden als pdf) :

Over het verloop van de Slag van Bloedrivier ga ik niet veel uitweiden want ik denk dat dit u allen goed bekend is. Ik zal alleen vluchtig verwijzen naar een paar minder bekende feiten en gebeurtenissen die zich op die dag aan de oevers van de Ngome afgespeeld hebben. Na de moord op Retief en de slachting bij Bloukrans waren er twee mogelijkheden voor de Voortrekkers onder leiding van Sarel Cilliers en Andries Pretorius. Ze konden ook naar Durban gevlucht zijn zoals de groep Engelsen die juist op tijd een schip in de haven konden nemen. De Voortrekkers besloten echter om de vijand aan te vallen, met de zekerheid dat slechts een overwinning hen van een gewisse dood zou redden. Dingaans leger van 15.000 krijgers had reeds in de nacht van 15 december het Voortrekkerskamp omsingeld en hadden ze toen aangevallen, dan zouden ze zeer gemakkelijk de 464 man hebben overrompeld en het kamp vernietigd. Maar de Boeren hadden hun lantaarns de hele nacht aan zweepstokken laten hangen en de dichte mist had aan donkere ligcirkels een spookachtig voorkomen gegeven zodat de Zoeloes dachten dat het de geesten waren die huilden en ze wachtten liever tot de dageraad. Precies om halfvijf die ochtend klaarde de mist op en besefte Sarel Cilliers voor het eerst dat ze totaal door de vijand omsingeld waren. En net alsof ze daarop gewacht hadden, begonnen toen de Zoeloes op hun trommelvellen te slaan en oorverdovende krijgskreten uit te stoten. Andries Pretorius gaf het bevel dat niemand een schot mocht lossen voordat hij dat gedaan had, en pas toen de eerste Zoeloe op 25 meter genaderd was, schoot hij hem dood. Een lawaai dat horen en zien vergaan terwijl de Boeren in het kamp de ene aanval na de andere afslaan. Vier maal vielen de Zoeloes aan en vier maal werden ze teruggedreven. Tegen negen uur was hun moed gebroken en toen Sarel Cilliers met veertig man te paard op hen afstormde, zijn 11.500 Zoeloes in paniek op de vlucht geslagen. De bekende Afrikaanse schrijver P.J. Schoeman heeft jaren geleden een onderhoud gehad met de achterkleinkinderen van een Zoeloe die aan die slag meegedaan had en die zeiden dat hun overgrootvader vertelde van lange mannen in witte kleren die rondom het kamp hadden gestaan en die de speren tegenhielden die naar de Boeren geslingerd werden. Makkers van hem hadden witgeklede mannen gezien met assegaaien die uit het hoge gras opsprongen en hen tegenhielden, nog andere Zoeloes spraken van witgeklede mannen op paarden die hen verhinderden om de wagens te naderen. Een gebeurtenis die net zo wonderbaarlijk is als de overwinning van de Voortrekkers, is dat binnen het kamp ongeveer 900 ossen en zo’n 500 paarden stonden. We weten allemaal hoe gevoelig die dieren zijn voor lawaai en normaal gezien zou het oorverdovend gehuil en geschut de dieren in paniek hebben doen slaan en zouden ze in het kamp een stampede gehouden hebben. Maar gedurende de hele veldslag zijn ossen en paarden op hun plaats blijven staan en toen de Zoeloes tegen 9 uur op de vlucht sloegen, waren de paarden nog zo kalm dat de Voortrekkers de paarden konden bestijgen om de Zoeloes achterna te zitten. De Voortrekkers hadden niet alleen de Gelofte afgelegd, ze voerden met de achtervolging van de vijand ook Gods opdracht uit waar Hij in Jozua 10:19 zegt : “Maar jullie moeten niet blijven staan; jaag de vijand achterna en snij hun achterhoede af, laat hen niet toe om in hun steden te geraken …” Ook Zijn belofte dat één man er duizend zal achtervolgen en voor hem uit zal drijven ! Josua’s woorden zijn dan ook bewaarheid geworden want toen Dingaan uiteindelijk weer zijn stad, Umgungungluwu bereikte, was alles afgebrand en zijn macht gebroken.

.
De gewone geschiedschrijving heeft natuurlijk een materialistische verklaring voor deze overwinning. Men spreekt over de geweren : maar dat waren musketten die na ieder schot opnieuw moesten geladen worden. Wikipedia noemt de cavalerie van Pretorius : dat waren gewoon 40 Boeren te paard, zonder harnas, terwijl de speren langs alle kanten vlogen.
Als we dan vergelijken met de nederlaag die de Engelsen leden in 1879 bij de slag van Isandhlwana waar 1800 Britse soldaten en 400 burgers tegenover 20.000 Zoeloes stonden, dus 5 keer meer Engelsen dan de Voortrekkers bij Bloedrivier. Daarbij beschikten de Engelsen over de modernste Martini-Henry-geweren, hadden ook twee kanonnen en een batterij raketten. Toch sneuvelden meer dan 1300 soldaten.
Wat ook merkwaardig is : er was een zonsverduistering tijdens de veldslag !
De Zoeloes noemden de slag “de dag van de dode maan”. Voor hen was dat toen een grote overwinning, die spijtig genoeg niet veel opleverde : zes maand later werden ze definitief verslagen door de Engelsen.

Voor het moderne bewustzijn is het niet te vatten dat dergelijke ‘zinloze’ slachtingen ook een spiritueel aspect kunnen hebben. In de tijd van de oude Grieken was dat nog anders.
Voor de Grieken was het vanzelfsprekend dat de goden actief meededen in de conflicten tussen mensengroepen. We lezen in de Ilias hoe de verschillende Griekse goden partij kozen voor de Grieken of voor de Trojanen en hoe ze hun lievelingshelden zoveel ze konden hielpen en beschermden.
In boek V lezen we hoe de Trojaan Aeneas door de Griek Diomedes bijna gedood wordt, maar Afrodite beschermt hem met haar kleed :

Diomedes geeft niet op, hij gooit zijn lans naar haar en verwondt haar zodat ze Aeneas moet lossen. Gelukkig is daar Apollo :

Nog altijd weet Diomedes van geen ophouden, hij wil zelfs Apollo aanvallen :

Apollo roept Ares ter hulp. Met diens hulp richten de Trojanen een slachting aan onder de Grieken. Hera en Athena kunnen het niet meer aanzien, ze vragen aan Zeus toestemming om zich in de strijd te mogen mengen :

Met Cypris wordt Afrodite bedoeld omdat zij op Cyprus geboren is, Foebus Zilverboog is Apollo.

Het valt op dat de goddelijke wezens op hun eigen karakteristieke manier ingrijpen of helpen : Zeus staat boven het conflict, Ares-Mars werkt direct, dodend, terwijl Afrodite-Venus indirect, beschermend werkt.

Wat we in de geschiedenis zien aan gebeurtenissen, aan veldslagen, dat is maar een afspiegeling van wat in de geestelijke wereld gebeurt, zegt Rudolf Steiner :

“Wij [antroposofen] beschouwen datgene wat zich in de geschiedenis afspeelt als een projectie van wat zich in de coulissen van de geschiedenis voordoet, een gebeuren dat zich feitelijk afspeelt in de bovenzinnelijke werelden, in de wereld waar hele legers van bovenzinnelijke wezens op dezelfde manier als de mensen hier op aarde – als ik het met een aards begrip moet uitdrukken : sociale relaties met elkaar aangaan.
Met dat verschil dat de handelingen van de bovenzinnelijke sociale wezens dusdanig zijn dat hun impulsen doorwerken tot op de aarde en hun uitdrukking vinden in de handelingen der mensen.”

Het zijn vooral de geestelijke wezens die het dichtst bij de mens staan waarover het hier gaat. De tijdgeest voor een hele cultuurperiode van ong. 2400 jaar is een wezen uit de hiërarchie van de Archai. Maar hij delegeert zijn werk !
We lezen in GA 159/160 “Das Geheimnis des Todes”, voordracht in Praag op 13 mei 1915 :

“Nu regelen echter de tijdgeesten de hele loop van de menselijke ontwikkeling door middel van ondergeschikten. En dat zijn de aartsengelen. Zulke aartsengelen regeren op een lager niveau een veel kortere tijd dan de tijdgeest. Zo was er bvb. een tijdgeest actief vanaf het stichten van de stad Rome in 800 v.C. tot ongeveer 1600 n.C. maar de geesten uit de hiërarchie van de aartsengelen regeren zo’n drie à vier eeuwen. ( … )

De geestelijke wezens die wij volksgeesten noemen, die dus hele volkeren besturen, die komen ook uit de scharen der archangeloi, de aartsengelen.”

.
Er zijn dus aartsengelen die regeren in de tijd, als tijdgeest, maar dan zijn er ook nog aartsengelen die regeren over een volk, en dat gedurende een bepaalde periode, want als de missie van dat betreffende volk vervuld is, dan laat de aartsengel het volk los en het verdwijnt uit de geschiedenis. ( Rudolf Steiner noemt de oude Griekse en de Keltische volksziel als voorbeelden)
Daarnaast is het ook zo dat een aartsengel die zich verbindt met een volk, zelf een ontwikkeling doormaakt :

“Voor de aartsengelen die als taak hebben om een volk te leiden zijn de Ik-en, zijn de individuele mensen van deze volkeren net hetzelfde als wat de voorwerpen van de uiterlijke wereld voor ons menselijk waarnemingsvermogen zijn. Wij zijn voor deze aartsengelwezens de voorwerpen. Wat voor ons de uiterlijke wereld is, dat zijn wij zelf als mensen voor de aartsengelen. Alleen is het bij ons meer een waarnemingsproces en bij de aartsengelen een wilsproces.
Maar in dit wilsproces maakt de aartsengel ook een ontwikkeling door in zijn zielewezen, niet in zijn Ik maar in de diepere krachten van zijn ziel. Hij maakt een ontwikkeling door waardoor hij geleidelijk in een andere verhouding tot de afzonderlijke mensen van zijn volk kan komen. Net zoals wij met een rijper Ik een andere verhouding tot de buitenwereld krijgen. Nemen we als voorbeeld het aartsengelwezen dat in de loop van de geschiedenis de leiding van de mensengroep heeft gekregen die wij nu als het Italiaanse volk kennen. Dit aartsengelwezen heeft lange tijd een dusdanige relatie gehad met het Italiaanse volk dat het eigenlijk met zijn wil vooral in de hogere gebieden van de ziel ingewerkt heeft. Later werkte dat aartsengelwezen niet alleen in het hogere zielsgebied maar ook in het lagere, in de passies, in de impulsen van de ziel die nog met het lichamelijke samenhangen. Zo gaat de ontwikkeling van het aartsengelwezen verder : eerst werkt het meer op het eigenlijke zielsgebied, en dan wordt het altijd machtiger en werkt dan ook in het zielsgebied dat meer met het lichamelijke samenhangt. En wij kunnen van het Italiaanse volk precies aangeven hoe rond het jaar 1530 de aartsengel bij zijn ontwikkeling op het punt was gekomen dat we aldus kunnen karakteriseren : vroeger heeft hij meer op de ziel gewerkt, nu begint hij met zijn wil meer het zielsgebied te doordringen dat met het lichamelijke samenhangt. En nu pas begint het Italiaanse volk eigenlijk wat betreft het uiterlijke zichtbaar te worden, het begint zijn nationale karakter te ontwikkelen. Bestudeert u maar de geschiedenis van het Italiaanse volk vóór het genoemde tijdstip – ongeveer het midden van de 16de eeuw – u zult zien dat daar de aartsengel nog bij de mensen van het Italiaanse schiereiland in de innerlijke eigenschappen van de ziel gewerkt heeft; en pas daarna heeft zich het uiterlijke nationale karakter gevormd zoals we dat tegenwoordig kennen. Vóór dat tijdstip – en zo’n moment is er voor ieder volk – is het hele zieleleven van een volk nog levend : het kan dan nog om ’t even welke eigenschap aannemen, de eigenschappen zijn nog niet zo uitgekristalliseerd. Na dit tijdstip, wanneer de aartsengel zijn wil laat instromen in de diepere lagen van het zieleleven, dan wordt het volkskarakter star, het gaat tot in het lichamelijke. Dan begint de tijd dat men bij het volk niet meer moet afkomen met iets wat niet in overeenstemming is met zijn nationale karakter, het wordt als het ware nerveus als men met iets afkomt wat niet helemaal in de lijn van het eigen nationale karakter ligt.”
( Uit GA 159/160 “Das Geheimnis des Todes” - Nürnberg, 14 maart 1915, blz. 138-139):

Voor het Franse volk zou dat tijdstip rond het jaar 1600 liggen; voor het Engelse : rond het jaar 1650. Dat star worden van het volkskarakter valt samen met de periode die door Gabriël geregeerd wordt, de aartsengel die vanuit het Maan-aspect regeert en die dus alles impulseert wat met bloed en bodem samenhangt.
We mogen ons nu de vraag stellen : eens het volkskarakter star is geworden, wat is dan de volgende fase ? Mogen we de vergelijking met het menselijk leven maken en concluderen dat na het star worden de dood volgt ? Dus dat de betreffende volksgeest zijn volk loslaat.
Wat ons op dat idee bracht is terug iets uit Zuid-Afrika, met name de situatie van de Boeren aldaar. Onlangs lazen we een interview met Martin Bosma.

.
Op het einde van het interview werd onze aandacht getrokken door het volgende :

“Het lot van de Afrikaners maakt ons duidelijk hoe kwetsbaar Europese samenlevingen zijn. Het werk van 350 jaar langzame opbouw, boerderij voor boerderij, school voor school, nederzetting voor nederzetting, kan zo maar in een halve generatie tenietgedaan worden. Alle openhartoperaties, literaire bloeiperioden, satelliettechnologie, het garandeert niets.”

Het is ons niet bekend of Martin Bosma iets afweet van antroposofie, maar 350 jaar is ongeveer de periode dat één van zeven aartsengelen als tijdgeest regeert ( Zie het artikel in De Brug 65). Blijkbaar werd er 350 jaar geleden een volksziel actief in Zuid-Afrika en het lijkt erop dat die volksziel zich nu terugtrekt. Hetzelfde zien we ook in Europa en Amerika met de volkszielen.
We weten dat sinds 1879 Michaël de regerende tijdgeest is geworden en dat een kenmerk van een Michaëlische periode kosmopolitisme is. Zou de rol van de volkszielen uitgespeeld zijn ? In de Westerse media worden we voortdurend gebombardeerd met deze laatste boodschap, het begrip volk zou een fictie zijn, al wie daar (Vlaams) belang aan hecht is een nazi, een extreem-rechtse enz. In Duitsland spreken politici reeds niet meer over Duitsers maar over “mensen die hier al langer wonen” !

In Europa mag blijkbaar geen onderscheid meer gemaakt worden tussen leden van de eigen gemeenschap en niet-leden, iedereen die op het grondgebied woont zou dezelfde rechten hebben, een gemeenschap zou dus niet het recht hebben om de voorwaarden vast te leggen waaraan iemand moet voldoen om lid te worden van die gemeenschap. In feite wordt het begrip ‘gemeenschap’ daarmee afgeschaft.

Is dat alles nu een impuls van Michaël of komt dit uit een andere impuls ?
Om een antwoord op deze vraag te vinden zullen we eens twee periodes uit de geschiedenis vergelijken. Hoe zat het in het vorige Michaël-tijdvak ?
In GA 237 “Esoterische Betrachtungen karmischer Zusammenhänge” blz. 107 (7de voordracht, Dornach 28 juli 1924) lezen we :

“Een Michaël-tijdperk wordt vooral gekenmerkt door het feit dat in zo'n tijdperk de geestelijke interesses van de mensheid, afhankelijk van het bijzonder karakter dat zo'n tijdperk heeft, op het voorplan treden (tonangebend werden). Meer bepaald zal het zo zijn dat in een dergelijk tijdperk een kosmopolitische, internationale impuls door de wereld gaat. De nationale verschillen houden op te bestaan. In het tijdperk van Gabriël werden binnen de Europese beschaving met haar Amerikaanse aanhang de nationale impulsen gegrondvest. In ons Michaëltijdperk zullen ze in de loop van drie eeuwen compleet overwonnen worden. In ieder Michaëltijdperk is het zo dat een algemene trek door de mensheid gaat, een algemeen-menselijke trek t.o.v. de speciale interesses van afzonderlijke naties of mensengroepen. In het vorige Michaëltijdperk kwam dat tot uiting doordat uit alles wat zich in Griekenland gevormd had, die geweldige tendens ontstond die tot de Alexandertochten heeft geleid, waarmee de Griekse cultuur en beschaving op een geniale manier naar Azië, tot in Afrika verspreid werd, en dat gebeurde door volksgroepen die tot dan met totaal andere zaken bezig waren. Deze ontzaglijke daad vond haar hoogtepunt met wat in Alexandrië gesticht werd. Een kosmopolitische trek dus, die de ambitie had om de geestelijke krachten die zich in Griekenland verzameld hadden, aan de hele toenmalige beschaafde wereld te geven.”

Het vorige Michaëltijdperk liep van 550 v.C. tot ong. 200 voor Christus.
Aischylos, de eerste van de drie klassieke tragediedichters, werd geboren in 525 v.C. en Aristoteles stierf in 322, het Michaëltijdperk viel dus samen met de bloei van de Griekse cultuur.
Schematisch kunnen we dat zo voorstellen :

We onthouden van het kosmopolitisme in die tijd twee aspecten :

1) Het eigenlijke kosmopolitische begon pas op het einde van de Michaëlperiode, de laatste 120 jaar ervan ongeveer, na de dood van Alexander in 323 v.C.

2) Waaruit bestond dat kosmopolitisme ? Het ging om het uitdragen van een leidende cultuur naar volkeren en door volkeren die tot dan toe met hun eigen cultuur op hun eigen grondgebied leefden. Dat er mensen veranderen van woonplaats, dat is geen specifiek kenmerk van een Michaëltijd want dat gebeurde in alle tijden. De grote volksverhuizingen in de vroege Middeleeuwen, van de 4de tot de 6de eeuw vielen in een Anaëltijdperk ( In een Esoterisch Uur zegt Rudolf Steiner dat de volksverhuizing al een begin van de regeerperiode van Zachariël was. Zie GA 266a, blz. 255)
En er was toen ook niet bepaald een vasthouden aan de eigen volksaard vermits heel wat volkeren uit die tijd verdwenen zijn uit de geschiedenis, zoals bvb.de Ostrogothen en de Visigothen.
Het belangrijke is het uitdragen enerzijds en het opnemen anderzijds van een soort cultuurschat.

Toch zijn heel wat antroposofen geneigd het overspoelen van Europa door vreemde volkeren een normaal aspect te vinden van het nieuwe Michaëlische tijdperk. Maar is dat zo ?
Het kosmopolitisme heeft niets te maken met het fysieke verplaatsen van volkeren of volksdelen. Het gaat om het uitdragen en opnemen van een leidende cultuur. In onze tijd kan dat alleen maar op de Angelsaksische materialistische cultuur slaan. Alle mensen ter wereld kijken naar Amerikaanse TV-programma’s, nieuwszenders, gebruiken de Amerikaanse technologie en nemen de eet- en drinkgewoontes van de Amerikanen over.
( En net zoals bij de Alexandertochten is dit Amerikaanse cultuur-uitdragen gepaard gegaan met geweld en bloedvergieten.) .
Maar aan dit geheel van materiële verworvenheden ontbreekt natuurlijk een geestelijk aspect, of liever, er zit aan deze materieel-technologische cultuur een geestelijk aspect dat Michaël beschouwt als zijn vijand : de Mammon.

“In november 1879 werd in de astrale wereld een overwinning behaald. Michaël heeft de geest der hindernissen, Mammon, overwonnen. In de fysieke wereld moet die strijd nog gestreden worden. Nog 400 jaar zal Michaël met de geest der duisternis strijden.”
( Uit hetzelfde Esoterisch uur (Berlijn, 18 oktober 1907).

De cultuur die vanuit Engeland-Amerika naar ons stroomt heeft behalve een verbetering van de menselijke levensomstandigheden ook een sterk aspect van dienstbaarheid aan de Mammon. En het loopt slecht af als daar geen verandering in komt. In feite is het al te laat !
Rudolf Steiner in GA 194 “De opdracht van Michaël” :

Uit de 11de voordracht (14 december 1919) :
( … )
“Nu, de eigenlijke overwinnaar is immers het Anglo-Amerikaanse element. En dit is door de krachten, die ik hier in het openbaar heb gekarakteriseerd, voorbestemd voor de toekomstige wereldheerschappij. Nu kan men vragen: wat is er nu eigenlijk gaande, daar het Duitse volk uitgeschakeld zal worden om een rol te spelen in de gebeurtenissen, waardoor de uiterlijke wereld in de toekomst zal worden beheerst? De verantwoordelijkheid van het volk voor de gebeurtenissen in de mensheid valt weg — natuurlijk niet die van het individu. Bij degenen die onder de voet gelopen zijn — want dat zijn ze — valt de verantwoording van het volk weg, niet die van het individu. Er is ook geen mogelijkheid meer om op te staan. Alles wat in deze richting gezegd wordt berust op kortzichtigheid. De verantwoording valt weg. Des te groter wordt de verantwoording die bij de andere partij ligt, want daar zal ze eigenlijk komen te liggen. Het zal gemakkelijk zijn om de uiterlijke heerschappij te verwerven. Dit gaat via krachten, die geen eigen verdienste hebben. Als een natuurlijke noodzakelijkheid voltrekt zich deze overgang naar de uiterlijke heerschappij. Maar de verantwoordelijkheid zal voor de zielen van diepe betekenis zijn. Want de volgende vraag staat reeds geschreven in het boek over het lot van de mensheid: zullen er bij degenen, die door een uiterlijke noodzakelijkheid de uiterlijke heerschappij verkrijgen voldoende mensen te vinden zijn, die de verantwoordelijkheid bezitten ten opzichte van de eisen van het spirituele leven, dat in deze werkelijk puur uiterlijke, materialistische heerschappij binnen treedt ?

En dat mag niet al te langzaam gebeuren. Het midden van deze eeuw is een zeer belangrijk tijdstip. Als men in zekere zin door de uiterlijke loop van het natuurlijke gebeuren uitverkoren is om de heerschappij van het materialisme in de uiterlijke aardewereld op zich te nemen, moet men wel degelijk de hele zwaarte van de verantwoordelijkheid voelen. Want deze heerschappij van het materialisme draagt tegelijkertijd de kiem van de vernietiging in zich. Deze begonnen vernietiging zal niet ophouden. En de uiterlijke heerschappij op zich nemen betekent in onze tijd: de krachten van de vernietiging, van de zieke mensheid op zich nemen, er in leven. Want wat uit de nieuwe kiem van de geest zal voortkomen, zal de mensheid binnenvoeren in de toekomst. Deze kiem moet verzorgd worden. En daarom ligt de verantwoordelijkheid juist aan de kant, waar de wereldheerschappij berust.”

Het einde van de 12de voordracht :
“Als wij datgene bestuderen wat in de wereld naast elkaar bestaat, dan zien we hoe het economische leven, het politieke rechtsleven en het geestesleven op een merkwaardige wijze door elkaar heen verweven zijn. Als wij niet te gronde willen gaan aan een geestelijk en rechtsleven dat tot in zijn uiterste grenzen gedegenereerd is, dan moeten wij ons wenden tot een drieledig sociaal organisme, dat het economische leven uit de zelfstandige wortels laat ontstaan, wat echter niet mogelijk is als aan dit economisch leven niet een vrij rechts- en geestesleven tegemoet komt.
Alles ligt diep geworteld in de hele mensheidsevolutie en in de menselijke samenleving. Deze wortels moeten worden bloot gelegd. Het moet de mensen van de huidige tijd begrijpelijk worden gemaakt hoe het economische leven om zo te zeggen helemaal aan de grond gekluisterd is, ingesponnen door een Engels-Amerikaans denkpatroon en hoe het alleen maar kan opbloeien, als het in samenspel treedt met de hele wereld, met datgene waarvoor ook andere volken begaafdheden bezitten. Anders zal het verwerven van de wereldheerschappij hem noodlottig worden.”

En nu begint stilaan duidelijk te worden wat Rudolf Steiner bedoelt met het kosmopolitisme van de Michaëltijd : het Engels-Amerikaans denkpatroon moet ruimte geven aan de begaafdheden die andere volkeren bezitten. Nu begrijpen we waarom Steiner in 1910 ook een voordrachtenreeks over de volkszielen heeft gehouden. Want op het eerste zicht is het een tegenstrijdigheid om enerzijds het kosmopolitisme als ideaal voor te stellen en anderzijds 11 voordrachten te houden over de Europese volkszielen !

In 1918 schreef hij een voorwoord bij deze cyclus waarin hij verwijst naar wat hij 8 jaar daarvoor in de eerste voordracht van die cyclus had gezegd :

“Het is uitermate belangrijk dat juist nu op een onbevooroordeelde manier gesproken wordt over datgene wat wij de missie van iedere volksziel noemen … omdat de komende lotgevallen van de mensheid in veel hogere mate als dat tot nu toe het geval was, de mensen tot een gemeenschappelijke mensheidsmissie gaan samenbrengen. Tot deze gemeenschappelijke missie zullen echter de leden van de verschillende volkeren alleen een gepaste, vrije, concrete bijdrage kunnen leveren wanneer ze vóór alles een begrip hebben voor hun volksaard, een begrip voor wat men kan noemen : zelfkennis van de volksaard.”

We kunnen niet zeggen dat dit de dag van vandaag leeft. Integendeel : er zijn zelfs antroposofen die zo’n afkeer hebben van hun volksaard dat ze liever Noord-België zeggen dan Vlaanderen en graag Vlaams schrijven als Vlaemsch om goed duidelijk te maken hoe voorbijgestreefd en achterlijk het is om zich met de eigen volksaard bezig te houden.
Rudolf Steiner geeft aan waarom dat is :

“Wij dringen hier namelijk door tot een gebied, dat eigenlijk tot nu toe juist door occultisten, juist door mystici en theosofen gemeden is om de volgende reden. Men zal zich volstrekt vrij moeten maken van vooroordelen om de dingen die gezegd moeten worden te aanvaarden zonder de neiging tot verzet, die wellicht zou kunnen optreden.
Wat ik hiermee bedoel zoudt u misschien het best kunnen begrijpen wanneer u bedenkt, dat men op een bepaalde trap van mystieke of occulte ontwikkeling een 'ontheemde' (ein heimatloser Mensch) genoemd wordt, om een occulte vakterm te gebruiken.
Wanneer we zonder omwegen, omdat we nu niet over het pad van de hogere kennis spreken, willen omschrijven, wat met de uitdrukking 'ontheemde' bedoeld wordt, dan kunnen we eenvoudig zeggen; diegene wordt een 'ontheemde' genoemd, die zijn inzichten feitelijk niet laat beïnvloeden door hetgeen anders in de mens opwelt vanuit de plaats, waar hij woont, omdat hij tot het daar levende volk behoort.
Een 'ontheemde' kunnen we ook zeggen is diegene, die de grote opdracht van de totale mensheid op zich kan nemen zonder dat de nuances van de speciale gevoelens en gewaarwordingen daarin gaan optreden, die opstijgen uit zijn vaderlandse bodem. Hierdoor kunt u inzien, dat bij een bepaalde graad van rijpheid in de mystieke of occulte ontwikkeling behoort, dat men vrij kan staan tegenover datgene, wat anders terecht als iets groots beschouwd wordt. Dit kunnen wij wat betreft de afzonderlijke mens juist opvatten als de taak van de volkszielen afzonderlijk, als datgene, wat uit de grond van een natie, uit de geest van de volkeren de speciale, concrete bijdrage levert tot de gezamenlijke taak van de mensheid.
Wij willen dus eigenlijk het grootse schilderen van die gevoelens, waarvan 'de ontheemde' zich in bepaald opzicht moet bevrijden. Nu hebben die 'ontheemden' aller tijden, vanuit de oertijd tot in onze dagen, altijd geweten dat zij op heel weinig instemming zullen kunnen rekenen, wanneer zij volledig zouden omschrijven, wat men aanduidt als het karakter van het 'ontheemd zijn'.
Om te beginnen verweet men deze 'ontheemden': 'Jullie hebt alle verbindingen met je volksaard verloren, jullie hebt geen begrip voor datgene, wat voor de mensen het dierbaarste is. Dat is echter niet het geval. 'Ontheemd zijn' is in zeker opzicht niets anders - of kan dat tenminste zijn - dan een omweg; nadat deze heilige plaats, dit 'ontheemd zijn' bereikt is, gaat het erom weer de weg terug te vinden tot het essentiële van de volkeren, in harmonie te komen met datgene wat in eigen bodem wortelt bij de mensheidsontwikkeling.”

Over dat laatste zinnetje wordt vaak overgelezen en dan kan men ook als antroposoof politiek-correct zijn en alles wat met het eigen volk te maken heeft misprijzend vanuit de hoogte bekijken.
Nochtans wordt er nogal wat nadruk op gelegd :

“Zoals in het oude Griekenland in de Apollo-mysteriën de zin: 'Mens, ken u zelf' een grote rol gespeeld heeft, zo zullen binnen niet al te lange tijd tot de volkszielen de woorden gericht worden: 'Ken uzelf als volkszielen.' Deze woorden zullen een bepaalde betekenis krijgen voor het op de toekomst gerichte streven van de mensheid.”

'Ken uzelf als volkszielen' !

Tot hiertoe zijn de Europeanen niet echt geneigd geweest om zichzelf als volkszielen te leren kennen. Als we de media moeten geloven, dan schijnen er geen grotere problemen op de wereld te zijn dan racisme en discriminatie, daartegenover schijnt de sociale en financiële problematiek maar bijzaak te zijn.
.
Na deze jarenlange ideologische voorbereiding werden dan miljoenen vreemdelingen naar Europa gelokt ( zie hierover De Brug 91), met telkens andere argumenten : eerst waren het sukkelaars die moeten geholpen worden, dan zijn het jonge mensen die voor onze pensioenen zullen zorgen. En ondertussen zitten de Europeanen in een vreemd geworden continent.
Hoe vreemd ?
Laten we beginnen met onze thuisstad Aalst. Onlangs kregen we het informatieblad van de stad in onze bus. Het interessantste in dit boekje is de rubriek overlijdens en geboorten. Daaruit leerden we dat tijdens de twee zomermaanden 92 kinderen geboren werden. Als we de namen bekijken, dan zien we dat er 52 Vlaamse namen zijn en 40 vreemde. Wat geeft dat over 20 jaar ?
In het Bosma-interview lezen we dat in Amsterdam twee op drie kinderen onder de 15 jaar allochtoon zijn.
Hoe zit het in Duitsland ondertussen ?

Cijfers uit een wetenschappelijk onderzoek van Dr. Aladin El-Mafaalani, professor politieke wetenschap aan de Fachhochschule Münster.

Zoals we in het volgende artikel zullen zien is dit allemaal niet toevallig. Boven onze hoofden worden deze plannen uitgetekend en tot uitvoer gebracht. Dat heeft niets met democratie of met kosmopolitisme te maken.
Waarom vindt de Vlaamse overheid het nodig om vooraan op een informatiemap onderstaande foto te zetten ?

Van de zes zichtbare jongeren zijn de eerste vier duidelijk van vreemde afkomst, de laatste twee - zo wazig als maar kan zijn - lijken mensen te zijn “die hier al langer wonen” …
Het antwoord hieronder.

.

De maçonnieke wereldregering: Coudenhove-Kalergi

In oktober 1926 vond het eerste Pan-Europa-congres plaats in Wenen op 200m van het gebouw van het MusikVerein, waar in 1922 het antroposofisch Oost-West-Congres was doorgegaan, met evenveel deelnemers.
In het jaarboek van Quattor Coronati, de vrijmetselaarsloge, kon men lezen :

“Het eerste Europese congres kwam bijeen van 3 tot 6 oktober 1926 in de reusachtige marmerzaal van het Weense Concertgebouw. Meer dan 2000 afgevaardigden uit 24 landen namen eraan deel. De weerklank in de wereld was groot. Alle kranten van de wereld bespraken dit eerste congres van de Europese eenheid als de aanzet tot een nieuwe politiek. Miljoenen hoopten op Pan-Europa en geloofden nu aan de mogelijkheid om dit te realiseren. Dit werd tot een nieuw idee en tot grote hoop voor de jonge generatie.”

Wie was de bezieler van dit congres ? Graaf (Richard Nicholaus) Coudenhove-Kalergi. Inderdaad een Vlaamse naam ! Deze man werd geboren in Japan in 1894 en stamde van vaderskant uit de Habsburgstrouwe oeradel van Brabant. Zijn moeder was Japanse en deze interessante West-Oost-menging verklaart veel in zijn streven. Hij voelde zich levenslang verbonden met de christelijk-Europese traditie zonder echter door te dringen tot het ware Europese individualisme. Zijn oostelijke kant liet de andere zijde van zijn wezen doorwegen : een Aziatisch conformisme dat nauwelijks het individuele erkende en een echte, maar ondoorwortelde overgave aan grote, edele idealen. Coudenhove-Kalergi beschouwde de katholieke kerk als de enige hoedster van de Europese gedachte.
Dit alles kunnen we lezen in de biografie van Ludwig Polzer-Hoditz die Thomas Meyer schreef (Perseus Verlag ). Ludwig Polzer Hoditz doorzag de occulte achtergrond van de plannen van deze graaf : “De inhoud van dit abstract opgevatte voorstel is dus niet interessant, maar wel wat erachter steekt en waarvan de schrijver zelf niet bewust is: hij wordt gebruikt als werktuig om voor te bereiden wat de Angelsaksische volkeren willen.” Info over deze persoon vindt men genoeg op het internet, we pikten er twee bronnen uit.

In een Oostenrijkse maçonnieke uitgave van “Het Baken” uit 1925 stond te lezen:

“De Vrijmetselarij, met name de Oostenrijkse Vrijmetselarij, kan zeer tevreden zijn om graaf Coudenhove-Kalergi tot haar leden te rekenen. De Oostenrijkse Vrijmetselarij kan rapporteren dat broeder Coudenhove-Kalergi vecht voor zijn pan-Europese overtuigingen. Broeder Kalergi zijn programma is een Masonisch werk van de hoogste orde en om er gezamenlijk aan te werken is een verheven taak voor ons allen.”

De “Raad van Europa” en het Coudenhove-Kalergi plan vormden de basis voor latere organisaties – zoals de invloedrijke denktank Bilderberg – die een verenigd Europa promoten als voorbode van een Wereldregering. In zulke organisaties vinden we veelal plutocraten zoals de Joodse Rothschilds, Wallenberg en anderen terug. Zij wensen geen spirituele en culturele vernieuwing van het Europese Avondland, maar een verenigd Europa van Mammon. De internationale zwendelarij van deze “Wereldregeringsbeweging” hangt nauw samen met de overname van de Russische regering door de Bolsjewieken in 1917 verpakt als een “revolutie van de arbeidersklasse”. Het duurde niet lang na de installatie van de Sovjet regering dat hun agent Trotski schreef in zijn werk “Bolsjewisme en Wereldvrede”:

“De taak van het proletariaat is het creëren van een Republikeinse Verenigde Staten van Europa, als het fundament voor een Verenigde Staten van de Wereld.”

In het boek “Een idee verovert de wereld” door graaf Coudenhove-Kalergi, dat een voorwoord van Winston Churchill heeft, wordt een licht geschenen op de ware doelen van diegenen die een supranationale Wereldregering promoten. Graaf Coudenhove-Kalergi vertelde hoe hij in 1922 de stichter werd van de Pan-Europese organisatie van waaruit de “Raad van Europa” en latere “Europese Unie” zich ontwikkelde. Deze internationale organisatie was, net zoals de “Verenigde Naties” en de “Noord-Atlantische Verdragsorganisatie”, een opstap richting een Wereldregering. Coudenhove-Kalergi:

“In het begin van 1924 telefoneerde Baron Louis Rothschild dat een vriend van hem, Max Warburg, mijn boek had gelezen en mij wilde ontmoeten. Tot mijn grote verbazing had Warburg direct een donatie gedaan van 60.000 goudmark om de beweging de eerste 3 jaar vooruit te helpen. Max Warburg was een enthousiaste voorvechter van een pan-Europa gedurende zijn gehele leven en we bleven goede vrienden tot hij in 1946 stierf. … Zijn bereidheid dit te steunen (de beweging) vanaf het begin heeft beslissend bijgedragen aan het daarop volgende succes ervan.”

In hetzelfde jaar dat hij Max Warburg ontmoette, schreef Coudenhove-Kalergi een pamflet onder de titel “Pacifisme”, dat later in het “Pan-Europa Verlag” opnieuw werd gepubliceerd onder de naam “Praktischer Idealismus”:

“De mens van de toekomst zal van gemengd ras zijn. De rassen en klassen van vandaag de dag zullen langzaam verdwijnen door het verdwijnen van ruimte, tijd, en vooroordelen. Een Eur-Aziatisch-Negroïde ras van de toekomst, dat een voorkomen zal hebben als de oude Egyptenaren, zal de diversiteit van volkeren vervangen door een diversiteit aan individuen.”

In hetzelfde boek verheugt Coudenhove-Kalergi zich over de karaktereigenschappen van de gemengdrassigen, omdat die vaak bepaalde eigenschappen vertonen die hen bijzonder kwalificeerden voor wat het toekomstige Europa zou nodig hebben: „Karakterloosheid, ongeremdheid, weinig wilskracht, onbestendigheid, gebrek aan vroomheid en trouweloosheid“.

“In plaats van het Jodendom te vernietigen, heeft Europa tegen haar eigen wil in dit volk verfijnd en opgeleid tot een toekomstige leider-natie door dit kunstmatige selectie proces. Het is geen wonder dat dit volk, dat aan de getto-gevangenis is ontsnapt, zichzelf tot de spirituele adel van Europa heeft ontwikkeld. Daarom heeft een nieuwe genadige voorzienigheid Europa voorzien met een nieuw ras van adel door de genade van geest. Dit gebeurde op het moment dat de Europese aristocratie viel, met dank aan de Joodse emancipatie.”

Het duurde niet lang nadat Coudenhove-Kalergi zijn eerste reis naar de VS maakte, dat Max Warburgs broers, de bekende filantroop Felix Warburg en de stichter van de “Federal Reserve” (FED) Paul Warburg, een toer door de VS van drie maanden lang voor hem regelden. In zijn boek schreef hij dat Max Warburg een financieel adviseur was voor de Duitse regering, die hij in 1917 succesvol overtuigde om Lenin en andere Bolsjewistische revolutionairen doorgang te verlenen naar Rusland, wat uiteindelijk resulteerde in de Bolsjewistische oktober revolutie.
Paul Warburg vertrok in 1902 naar de VS en werd daar partner binnen de Joodse bank ”Kuhn, Loeb & co.”. Hij trouwde met de dochter van de Solomon Loeb en werd zwager van Jacob H. Schiff. Schiff was een van de grootste financiers van de Bolsjewieken in Rusland. In 1913 gaf een wetsontwerp gepromoot door Paul Warburg, de “Federal Reserve” (FED) de exclusieve macht van geld uitgave aan de Reserve banken als wel de macht om de rentes vast te zetten. Samen met het “Goudstandaard” wetsontwerp van 1934, gaf dit wetsontwerp een kleine groep financiers de ongelimiteerde macht om valuta uit te breiden of in te perken – dus de macht om prijzen te heffen of te verlagen waarmee zij inflaties en depressies kunnen veroorzaken. Via deze weg werd de soevereine macht van de VS overgedragen aan deze monetaire dictators. In een ander boek “Europa zoekt eenheid” uit 1949 schreef Coudenhove-Kalergi: “Het derde argument voor een onmiddellijke federalisering van Europa is haar economische situatie. Iedereen is het ermee eens dat niets sneller herstel zal promoten dan de adoptie van een Europese valuta.”

Uiteraard behandelde hij in zijn boek verder niet hoe Europa in de economische problemen was gekomen, noch wie daarvoor eigenlijk verantwoordelijk waren. Het mag duidelijk zijn dat supranationale regeringen, of dit nu op Europees of wereld niveau is, in de praktijk niet op veel steun van de bevolking konden rekenen. Haar problemen moesten aan het verstand voorbij gaan van diegenen die opgeroepen werden om te stemmen. Daarom werd de effectieve macht uitgeoefend door dominante financiële manipulators. Graaf Coudenhove-Kalergi had met steun van de internationale financiële wereld een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van een supranationale macht. Hij was er duidelijk over dat wereldheerschappij door een groep van internationale financiers het enige doel was van diegenen die een wereldregering voorstaan en stonden!

Bron: Irminsul Orde, te lezen op http://frissekijk.info/de-masonische-wereldregering-coudenhove-kalergi

In het hoger genoemde boek van Thomas Meyer lezen we ook dat Coudenhove-Kalergi vroeg om uit de loge ontslagen te worden omdat zijn lidmaatschap van de vrijmetselarij te veel weerstanden tegen zijn plannen opriep.

Coudenhove-Kalergi stierf in 1972 – zijn naam wordt in ere gehouden en zijn nicht, Barbara Coudenhove-Kalergi, liet in januari 2015 profetisch haar stem horen: de volksverwatering, de volksuitwisseling in Europa is onomkeerbaar, zo op 7 januari in de Oostenrijkse „Standard“ . En: „Europa krijgt een nieuw gezicht, of dat nu de oorspronkelijke bewoners past of niet. Wij leven in een periode van volksverhuizing. Die is pas begonnen en is vast en zeker nog lang niet ten einde.“ Enkele maanden later begon het binnenstromen van de vluchtelingen vanuit Griekenland.

Reeds op 23 oktober 2009 verscheen in de Londonse Telegraph een artikel over een geheime afspraak tussen de EU en Engelse socialisten ("Labour wanted mass immigration to make UK more multicultural" – Socialisten wilden massale immigratie om Groot-Brittannië multicultureler te maken). Volgens dat plan moesten de blanke mensen in Groot-Brittannië vervangen worden door vreemde ethnieën.

We weten dat Jean-Claude Juncker volledig achter de realisatie van het "Kalergi-Plan" staat. Voordat hij, als einige kandidaat, verkozen werd als president van de Europese Commissie, ontving hij van de "Coudenhove-Kalergi- Stiftung" de zgn. "Coudenhove-Kalergi-Orde".
Juncker werkt sinds jaren onvermoeibaar om de Europese gedachte zoals graaf Richard Nikolaus Coudenhove-Kalergi die zich voorstelde, in de praktijk om te zetten. De blanke Europeaan moet gekruist worden met Aziaten en Afrikanen; aldus wordt er een nieuw negroïde ras geschapen omdat het negroïde mensentype karakterzwak en wilszwak is en zonder veel weerstand de heerschappij van een „joods adelsras“ zal aanvaarden, zo hoopt tenminste Coudenhove-Kalergi. DER SPIEGEL publiceerde een essay van Juncker met als titel "Der weite Weg in die Zukunft", [1] waarin Juncker zich passioneel uitspreekt voor het Europa-concept van graaf Coudenhove-Kalergi.

De realisatie van dit semi-officieel plan om de blanke mensheid uit te roeien werd zelfs openlijk uitgesproken door een vorige president van Frankrijk, toevallig van joodse afkomst, Nicolas Sarkozy, op 17 december 2008, in een toespraak voor leidende EU-figuren in Palaiseau. Daar horen we : "Wat is dus het doel ? Het doel is de rasvermenging ( le métissage).“

Hij gaat nog verder : als de bevolking niet mee wil, dan moet de staat dwingende maatregelen opleggen.

Toen Merkel in de zomer van 2015 de instructie van haar opdrachtgevers kreeg om het blanke Europa een ethnische doodsteek te geven, verklaarde bijna gelijktijdig de Harvard Professor Yascha Mounk, lid van een Harvard-Denktank heel openhartig: "In Europa loopt een experiment, dat in de geschiedenis van de migratie uniek is: landen die tot nu toe monotheïstisch, monocultureel en monoreligieus waren, moeten hun identiteit omvormen. Wij weten niet of het werkt, we weten alleen dat het moet werken." [3]

En zo kunnen we bijna 80 jaar na de oorlog tegen Duitsland samenvatten : op 3 september 1939 verklaarden Groot-Brittannië en Frankrijk de oorlog aan het Duitse Rijk. In september 2015 verklaarde Merkel met haar georganiseerde invasie door miljoenen landverhuizers de oorlog aan heel Europa ! Pikant aan deze analogie is dat toentertijd het oorlogsdoel van de Geallieerden was om, "de Duitsers als volk te vernietigen door het inplanten van vreemde volkeren, vooral mannen." En met Merkels oorlogsverklaring aan Europa – het openzetten van alle grenssluizen – werd dit oorlogsdoel officieel uitgebreid tot alle authentieke Europese volkeren.
Maar dan gebeurde er iets dat tot dan ondenkbaar had geschenen. Hongarije ging dwars liggen. Meer nog, Viktor Orbán, de Hongaarse minister-president, beschuldigde het machtjodendom ervan om achter deze samenzwering tot vernietiging van Europa te zitten. Orbán heel open:
"Nu staat Europa’s democratie voor het einde. Deze invasie wordt gestuurd, enerzijds door de smokkelaarsbusiness, anderzijds door activisten die alles ondersteunen wat de natiestaten verzwakt … Wie heeft ervoor gestemd om miljoenen mensen illegaal te laten binnenkomen en ze te verdelen over de EU-staten ? Deze westelijke manier van denken en dit activistennetwerk wordt wellicht het sterkst gerepresenteerd door George Soros." [4]

Ondertussen is het niet meer alleen maar Viktor Orbán die van een joodse samenzwering tegen de inheemse volkeren van Europa spreekt, maar ook de president van Tschechië, Milos Zeman, evenals zijn voorganger, Vaclav Klaus, zonder evenwel het woord ‚joods‘ te gebruiken. Vaclav Klaus schrijft bvb. in de WELT: "Het gaat erom of wij onze Europese cultuur, beschaving en levenswijze door horden van mensen laten vernietigen die van andere continenten ,naar ons komen. De vluchtelingenbeweging is een samenzwering van de EU-instituties. De immigratie wordt door Brussel gebruikt om de natiestaten te ontbinden en een nieuwe Europese mens van de toekomst te creëren." [5]

Merkel voerde het bevel tot de volkerenmoord uit zonder een spier te vertrekken, wel wetend dat zij met het openzetten van de grenssluizen de grootste misdaad tegen de mensheid in de laatste 200 jaar ging begaan. En zij weet precies dat zij volgens alle wetten van de Bondsrepubliek en Europa schuldig is. Op 22 september 2015 verklaarde zij uitdagend-koppig, tijdens een fractiezitting van de CDU/CSU : "Kan mij niet schelen of ik schuldig ben aan dit toestromen van vluchtelingen. Nu zijn ze er punt." [6]

1) Der Spiegel, Nr.10/2002, S. 172
3) Der Spiegel Nr. 40/2015, S. 126
4) Welt.de, 30.10.2015
5) Welt.de, 04.01.2016
6) 07:48 – 22. Sep. 2015 @HugoMuellerVogg, Tweet von Dr. Hugo Müller-Vogg

Bron : http://concept-veritas.com/nj/16de/globalismus/03nja_migrations_eu_stirbt_durch_migration.htm

Thomas Barnett en de plannen van de globalisering

Ook de Amerikaanse militairstrateeg Thomas Barnett verraadt dat het een strategie van de globaliseerders is om de bevolking van Europa te vervangen. Net als Coudenhove-Kalergi is Thomas Barnett geen primitieve ideoloog, maar een analyst van het Pentagon, met een sterk netwerk en invloedrijk. Gesponsord wordt Thomas Barnett sinds 2000 door het concern dat financiële diensten aanbiedt „Cantor Fitzgerald“. In 2002 stelde hij de geostrategische conclusies van de toenmalige minister van Defensie Donalds Rumsfeld voor. De plannen en analysen heeft hij in meerdere boeken neergeschreven. In „The Pentagon´s new map“ (New York, 2004) verklaart hij dat de globalisering „een toestand van afhankelijkheid met wederzijdse zekerheden “ is. „Om de economie en de maatschappij te globaliseren moet men erbij nemen dat voortaan de eigen toekomst vooral door de buitenwereld beïnvloed en vormgegeven wordt, dat de eigen tradities in vergetelheid geraken. Men zal moeten aanvaarden dat geïmporteerde waren en producten de binnenlandse markt overspoelen en de eigen producenten in deze strijd ofwel hun slag thuishalen of verdwijnen.“ (blz. 122)

In een tweede boek, „Blueprint for action“ (New York, 2005), droomt Barnett van een terugkeer van een bijbels ideaalras: „Wie zich verzet tegen de vermenging der rassen, die handelt niet moreel en is niet mee met zijn tijd. Ik ben zeker dat de eerste mensen op aarde van lichtbruine kleur waren … Was dat ook niet Jezus‘ kleur toen hij op aarde was ?“ (blz. 282)

Barnett heeft zijn oordeel over Europa al lang geveld: „Het oude Europa is – historisch gezien – al lang dood en kan niet terug tot leven worden gewekt.“ Daarom zou Europa jaarlijks 1,5 miljoen immigranten moeten opnemen zodat het zich niet meer uit de omstrengeling van het globalisme zou kunnen losmaken. Deze doelstelling werd door Merkel in 2015 verwezenlijkt. Wie toch nog streeft naar „het doen herleven van een vroegere gemeenschap en waarden uit het verleden“ die moet op dezelfde lijn worden gesteld als „radicaal fundamentalistische islamisten als Osama Bin Laden“. Al deze vijandige krachten „hebben schrik om hun identiteit te verliezen in een maatschappij van gelijkgeschakelde, geürbaniseerde, geatomiseerde massa waarin ieder individu opkomt voor zijn eigen individuele belangen.“ (blz. 280)

Voor hen houdt hij een eenvoudige oplossing in petto: „Ja, ik neem kennis van de onlogische argumenten van mijn tegenstanders. Maar als ze het in hun hoofd halen om zich te verzetten tegen de globale Wereldorde, dan roep ik op: Dood ze !“ (blz. 282)

.

Is dit weer één of andere wilde samenzweringstheorie ?
Hieronder enkele citaten van Noam Chomsky

(bron : http://www.alternet.org/media/10-brilliant-quotes-noam-chomsky-how-media-really-operates-america )

1. "De grote media – vooral de elite-media die de agenda vastleggen die door de kleinere media meestal overgenomen wordt – zijn concerns die het doelpubliek “verkopen” aan andere belanghebbers. Het beeld van de wereld dat zij verkopen geeft de perspectieven en belangen weer van de verkopers, van de kopers en van wat ze verkopen. Concentratie van eigenaars in de media is zeer groot en neemt nog toe. Daarnaast is het zo dat de mensen die daar als manager werken of als commentator in beeld komen, tot dezelfde bevoorrechte elite behoren en we mogen ervan uitgaan dat zij dezelfde percepties, ambities en attitudes koesteren als hun opdrachtgevers en dezelfde klasse-belangen hebben.
Journalisten die in dit system intreden, maken weinig kans om te slagen als ze zich niet aanpassen aan de ideologische druk, in de regel door de ideologie over te nemen. Want het is niet gemakkelijk om voortdurend iets te verkondigen en tegelijk iets anders te geloven. Zij die zich niet kunnen aanpassen worden door de gebruikelijke mechanismes uitgewied.”
(Uit : “Necessary Illusions: Thought Control in Democratic Societies”)

2. “Indien de media eerlijk waren, dan zouden ze zeggen : kijk dit zijn de belangen die wij representeren en dit is het referentiekader van waaruit wij naar de dingen kijken; dit is ons geheel van overtuigingen en streefdoelen. Dat zouden ze moeten doen, net zoals hun critici dat doen. Ikzelf bvb. steek mijn overtuigingen niet weg en dat zouden ook de Washington Post en de New York Times niet moeten doen. Maar ze doen het, want ze zijn verplicht om dat te doen : de schijn van evenwichtigheid en objectiviteit is een cruciaal onderdeel van de propagandafunctie. In feite gaan ze nog verder : niet alleen doen ze zich voor als evenwichtig en objectief, ze proberen zich voor te stellen als tegenstander van de macht, alsof ze subversief zijn, alsof ze kritiek geven op machtige instellingen en die ondermijnen ... De academici spelen dat spel mee.”
( Uit een lezing getiteld "Media, Knowledge, and Objectivity," 16 juni 1993)

3."De belangrijkste onderzoeker van de zakenwereld-propaganda, de Australische socioloog Alex Carey, betoogt heel overtuigend dat de 20ste eeuw gekarakteriseerd kan worden door drie ontwikkelingen van groot politiek belang : het opkomen van de democratie, het opkomen van grootkapitalistische macht ( corporate power) en het opkomen van “corporate propaganda” als een middel om de grote financiële belangen te beschermen tegen de democratie."
(Uit : “World Orders: Old and New”)

4. "Controle van gedachten is belangrijker voor een staat die vrij en democratisch is dan voor een despotisch en militair regime. Een despotische staat kan zijn binnenlandse vijanden met geweld onderdrukken maar een staat die dit middel niet heeft, die zoekt andere middelen om het onwetend publiek te beletten om een zeg te hebben in de aangelegenheden van de staat waar het geen zaken mee heeft …. Het publiek moet toeschouwer zijn, geen deelnemer; consument zowel van ideologie als van producten.”
(Uit : "Force and Opinion" in Z Magazine)

5. "Het eerste modern propaganda-instituut was het Britse Ministerie van Informatie, 100 jaar geleden, dat in het geheim zijn taak definieerde als : de gedachten van het grootste deel van de wereld te sturen; daarmee had men vooral de Amerikaanse progressieve intellectuelen op het oog die moesten overtuigd worden om Engeland bij te staan in de Eerste Wereldoorlog.”
(Uit "Destroying the Commons" in Tom Dispatch)

6. "Er bestaat geen tweede maatschappij waar de gestudeerde klassen zo effectief geïndoctrineerd zijn en gecontroleerd worden door een subtiel propagandasysteem – een privé-systeem dat de media omvat, de opinievormende tijdschriften en de actieve deelname van de meest intellectuele groepen van de bevolking. Deze laatste zou men eigenlijk moeten aanduiden met de term ‘Kommissars” – want dit is in essentie hun functie : het opzetten en in stand houden van een system van doctrines en geloofsartikelen die onafhankelijk denken ondermijnen en een correct begrijpen en analyseren van nationale en globale instituten, visies en politieke doelen onmogelijk maken.” ( Uit : “Language and Politics”)

7. “Burgers in democratische gemeenschappen zouden een cursus moeten volgen van intellectuele zelfverdediging om zichzelf te beschermen tegen manipulatie en controle, en om de basis te leggen voor een authentieke democratie.”
( Uit : “Necessary Illusions: Thought Control in Democratic Societies”)

.
De indoctrinatie is zo efficiënt dat mensen openlijk mogen geconfronteerd worden met de waarheid, maar toch niet reageren. Onderstaand artikel verscheen in De Tijd van 1 december 2016 :

De krant ‘De Tijd’ wordt niet gemaakt voor of gelezen door het gepeupel. Het is de krant voor een hoogopgeleid publiek.
Dat neemt er kennis van dat een geldmonster de mensheid uitzuigt en gaat dan verder met zijn dagelijkse bezigheden.
Wat is hier aan de hand ?
Rudolf Steiner :

“Het is onze opdracht om datgene wat in de geestelijke wereld leeft, samen te brengen met dat wat in de fysieke wereld leeft. Daartoe moeten wij echter met de grootste ernst de werkelijkheid onder ogen zien. ( … ) Maar er bestaat een neiging om juist daaraan voorbij te gaan, aan datgene waar het op aan komt : het komt neer op een vlucht voor de waarheid, waarin de zielen vandaag bevangen zijn ! De zielen vluchten formeel voor de waarheid, ze hebben een vreselijke afschuw om de waarheid in alle kracht en met alle intensiteit te vatten.”
( In GA 173, voordracht van 25 december 1916.) .
10

Twee dagen ervoor had in dezelfde krant een columnist zich ook opgewonden over dit fenomeen.
Het kijkt wel of de hoogopgeleiden gehypnotiseerd zijn …

Volgens Donald Trump is journalist de laagste vorm van organisch leven. Geef hem eens ongelijk. De Standaard vorige vrijdag, pagina 2 én 3, met een kanjer van een kop: 'Seks zonder toestemming? Oké voor een Belg op de vijf.' Foto van Karel Verhoeven ernaast. In De Morgen, zelfde dag: '40 procent van de Belgen vindt seks zonder toestemming verdedigbaar.' Dat is het dubbele, op basis van hetzelfde onderzoek.

Gesubsidieerde psychologen waren er als de kippen bij om duiding te geven. Staatssecretaris Elke Sleurs wees erop dat, zoals in de zaak-Steve Stevaert, de gewone man bij verkrachtingen de schuld vaak bij het slachtoffer legt. De gewone man! De laagopgeleide weer. In de zaak-Stevaert was het de decaan van de faculteit Psychologie en Educatie van de VUB die de schuld bij het slachtoffer legde. Nu zullen sommigen onder u grinniken: 'Awel, dan heeft Sleurs toch gelijk', maar er valt vandaag niet te lachen.

Hoeveel bewijzen moet een hoogopgeleide krijgen voor hij eindelijk iets snapt? Kijk toch eerst naar wie een onderzoek heeft uitgevoerd, waar, hoe, bij hoeveel respondenten, en met welke vragen. En gooi het dan weg. Hier ging het om een enquête van Eurobarometer, in België gehouden door TNS dat 1.029 Belgen ondervroeg. Dat is 0,0009 procent van de bevolking. Welnu, wat peilers ook mogen beweren om hun salaris te vrijwaren, zo een bevraging kan nooit representatief zijn. Nooit. Dat is al duizend keer gebleken, maar elke dag kletsen ze de volgende op uw bord.

In de loop van vrijdag pas werd experten gevraagd om te kijken naar de methodologie. U zou verwachten dat een kwaliteitskrant dat doet vooraleer nonsens te spuien, maar dan verwacht u het on-te-verwachten. De gestelde vraag luidde: 'Sommige mensen vinden dat seks zonder toestemming in bepaalde situaties gerechtvaardigd kan worden. Denkt u dat dit van toepassing is op onderstaande omstandigheden? Dronken zijn, drugs gebruiken, vrijwillig meegaan, flirten...' Enzovoort.

Met andere woorden: denkt u dat mensen die zo denken dat doen in die of die omstandigheid? Ja, maar daarom denken wij het zelf toch nog niet. Dan als waarheid poneren dat 20 procent van alle Belgen dat wel doet, is ronduit misdadig. In 'Terzake' stelde psychometricus Maarten De Schryver: 'Dit onderzoek is wetenschappelijk waardeloos.' Waarna Annelies Beck aan studiogaste Liesbet Stevens zei: 'Het onderzoek is blijkbaar waardeloos, maar kunt u afgezien daarvan commentaar geven op de onthutsende cijfers.' Blijf kalm. Als u van colère de VRT in brand gaat steken, sluiten ze u nog op in de plaats van hen.

De dag na zo een flater verwacht je van een kwaliteitskrant excuses op de voorpagina. Een nieuwe intentieverklaring van Karel Verhoeven, de vierde dit jaar. Niets daarvan. Bladzijde 11 pas, 'Factchecker', nu onder de kop: 'Vier op de tien Belgen praten seks zonder wederzijdse instemming goed.' Terwijl ze het een dag eerder over een op de vijf hadden. Was de stelling waar, een beetje waar, of niet waar? Daar kon geen discussie meer over bestaan. Ha, dat dacht u. Een beetje waar! 'De betwistbare methodologie biedt een sussend antwoord aan wie daar nood aan heeft', geeft de redacteur u, dommerik, eerst nog een trap na. 'Niettemin ondergraaft de dubbelzinnigheid van de vraag zonder twijfel de antwoorden.' En dan besluit hij: de stelling is een beetje waar.

Wat denkt u: een kwaliteitskrant? Of een vuig gazetje?

Dit was een beschouwing van Koen Meulenaere in De Tijd van 29 november 2016.

.

Satanisme in actie : Nagasaki 1945

Op de website van James Perloff vonden we een boekbespreking van “Atomic Bomb Secrets” van David Dionisi ( https://jamesperloff.com/2016/09/09/book-review-david-j-dionisi-atomic-bomb-secrets/ )
We vertaalden deze bespreking voor De Brug.
David J. Dionisi heeft ook een website, waar men verschillende van zijn boeken kan bestellen : http://teachpeacefoundation.org/

De regering van de V.S. heeft lang beweerd dat het de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki gegooid heeft omdat dit het enige middel was om Japan ervan te overtuigen om een einde te maken aan de oorlog. Daardoor zouden ook miljoenen levens gespaard zijn die anders zouden verloren gegaan zijn indien Amerika de Japanse eilanden had moeten bezetten. Dat dit een leugen was, moest iedereen erkennen die het boek las van Dr. Anthony Kubek’s “How the Far East Was Lost”, verschenen in 1963. Japan had in feite al aangeboden om zich over te geven op basis van quasi dezelfde voorwaarden die op het einde van de oorlog dan overeengekomen werden tussen Japan en Amerika.1 America vroeg “onvoorwaardelijke overgave.” De Japanners wilden dit aanvaarden maar wilden ook één zaak onveranderd zien, namelijk dat ze hun keizer mochten houden. Achteraf werd dit ook toegestaan, dus klopt de uitleg voor het atoombombardement niet met de officiële uitleg. De conformistische geschiedschrijvers hebben een alternatieve verklaring naar voor geschoven : President Harry Truman, die een komende koude oorlog met Rusland zag aankomen, wilde Stalin intomen door een demonstratie te geven van wat Amerika aan vernietigingskracht bezat.

Deze verklaring is even goed larie. In 1952 onthulde Major George Racey Jordan, tijdens de oorlog een Lend-Lease expediteur dat de Roosevelt-Truman administratie aan de Sovjet-Unie zowel de plannen als het materiaal om een atoombom had overgemaakt. Dit hoogverraad op het hoogste niveau, op het uitdrukkelijk bevel van Harry Hopkins ( contactman in het Witte Huis van zionist-bankier Bernard Baruch), werd gedetailleerd beschreven in Jordan’s boek “From Major Jordan’s Diaries”.

Het is dus onmogelijk dat dezelfde mensen die Stalin de A-bom op een zilveren schotel aanboden, hem dan zouden willen bang maken met die bom. Het beeld van Truman als een “Koude Oorlog-krijger” zoals dat in de traditionele media gepropageerd werd, is een mythe. In het hogergenoemde boek van Kubek wordt aangetoond dat Trumans State Department alles gedaan heeft om Mao Tse-tung en de communisten in China aan de macht te krijgen, zo openlijk dat zelfs de Democraten de president ervoor bekritiseerden – ook de jonge Congressman John F. Kennedy was daarbij.2 Truman stuurde meer dan 30.000 Amerikaanse soldaten naar hun dood in Korea, zogezegd om tegen het communisme te vechten, maar zijn doel was in feite om daar de Verenigde Naties als “vredesmacht” te kunnen installeren en een permanent precedent te scheppen om het grondwettelijk recht van het Congres om een oorlog te verklaren uit te hollen. Truman was een vrijmetselaar van de 33ste graad en ook de 33ste president, hij diende onderdanig het zionisme : hij erkende de staat Israël enkele minuten nadat deze gesticht was, nadat AIPAC-oprichter Abraham Feinberg hem 2 miljoen dollar in een koffer overhandigde (lees daarover meer op
https://jamesperloff.com/2016/05/23/1948-harry-truman-the-nakba-and-the-mystery-of-the-best-picture-oscar/).

Waarom dan wilden Truman’s opdrachtgevers dat er op Japan atoombommen zouden vallen? Daarover lezen we in David Dionisi’s “Atomic Bomb Secrets”. Dat is een goed geschreven juweeltje van 217 bladzijden, met 496 voetnoten.

We leren daar o.m. wat de atoombom te maken heeft met de verdeling van Korea in Noord en Zuid. Dionisi betoogt dat de Japanse wetenschappers bezig waren met het ontwikkelen van een eigen atoombom. Het eerste onderzoek werd in Japan gedaan maar dan werd het project verhuisd naar Konan in het noorden van Korea dat toen een Japans protectoraat was. De reden voor deze verhuis was dat daarginds uranium aanwezig was, de elektriciteit die door de Chosin-dams kon geleverd worden en (wellicht de voornaamste reden ) buiten bereik van de Amerikaanse bommenwerpers.
Na de oorlog kreeg de Sovjet-Unie de controle over Noord-Korea (zogezegd als beloning voor hun deelname aan de oorlog tegen Japan (nauwelijks 5 dagen ). Achteraf bezien wordt duidelijk waarom : niet alleen kreeg Stalin de plannen en het materiaal, maar ook nog eens de installaties om een atoombommen te maken !

Waarom werd Nagasaki uitgekozen als doelwit ?

Tien het christendom voor het eerst Japan bereikte in de 16de eeuw, ging dat aanvankelijk niet gemakkelijk, er waren periodes van intense vervolging, maar uiteindelijk kreeg het voet aan grond en het grootste centrum wad Nagasaki, dat de bijnaam kreeg van “Japans Vaticaan”. Volgens Dionisi’s onderzoek waren er in 1945 zo’n 50.000 inwoners van Nagasaki christenen.

Nadat de Enola Gay de “Little Boy” bom op Hiroshima liet vallen, op 6 augustus, vloog de B-29 met de naam Bock’s Car (ook wel bockscar geschreven) met de “Fat Man” bom naar Japan op 9 augustus. Bijna iedereen van de 12-koppige bemanning dacht dat hun objectief Kokura was, en dat een tweede doel alleen zou gekozen worden indien de weersomstandigheden boven Kokura ongunstig zouden zijn. Dionisi ontkracht deze versie die lange tijd gebruikt werd om de herbestemming naar Nagasaki te verklaren.

De “Fat Man” bom van de Bock’s Car ontplofte precies boven de Urakami kathedraal, de grootste kathedraal in het hele Oosten. In Nagasaki ( een stad van 250.000 inwoners) vielen 73.844 dodelijke slachtoffers, 74.909 werden gewond en meer dan 120.000 liepen stralingsziekten op.

Truman en andere hoge pieten beweerden later dat Nagasaki gekozen was omdat er een belangrijk militair doelwit was: de scheepswerven van Mitsubishi. Maar de Bock’s Car vloog drie mijl voorbij de scheepswerf voor hij zijn dodelijke vracht loste. De kathedraal werd in as gelegd, de scheepswerf was zo goed als onbeschadigd. De beroemde kraan die gebouwd was in 1909 staat er nog altijd.

We mogen ook niet uit het oog verliezen dat Nagasaki de vrijmetselaars uitwees in 1926; en rond 1930 werden ze zelfs uit heel Japan geband. Speelde dat mee bij het uitkiezen van Nagasaki ?

Dionisi weet wat soort mensen deze beslissingen nemen: als satanisten een menselijk slachtoffer offeren, dan geloven ze dat ze krachten opnemen dankzij de dood van hun slachtoffer. In Nagasaki werden meer dan 70.000 levens geofferd op een satanisch altaar, velen onder hen christenen.

Wanneer de mensen horen : atoombom op Japan, dan denken de meesten direct aan Hiroshima. Dionisi beschouwt dit als een psychologisch afleidingsmaneuver van de machthebbers (die hij de “Brotherhood of Death” noemt) : de eerste bom is blijven hangen in de perceptie van de bevolking, terwijl het hoofddoelwit (het christelijke Nagasaki) daarmee op de achtergrond is gedrongen.

Een andere macabere misleiding is dat zowel een katholieke priester als een protestantse dominee overtuigd konden worden om de Bock’s Car te zegenen voor ze vertrok op haar dodelijke missie. De twee mannen hebben daar later zeer veel berouw over gehad.

Nog een feit dat we bij Dionisi leren: de bloedige slag van Okinawa (meer dan 150.000 doden) was compleet onnodig om de oorlog te winnen; de enige bedoeling was om de Amerikaanse bevolking te overtuigen dat de atoombommen de enige oplossing waren.

Update, 10 september, 2016 : sinds ik deze bespreking op het internet zette, heb ik ook met M. Dionisi emailcontact gehad. Ik kwam nog enkele details te weten. Toen Japan zich overgaf werd de Keizer verplicht om aan het volk te zeggen dat hij niet goddelijk was. De bom op Nagasaki belette dat het Christendom de spirituele leegte kon opvullen die door deze aankondiging gecreëerd werd.
Het viel mij ook op dat, toen ik in de bespreking een link zette naar Amazon, dat daar maar twee commentaren van lezers te vinden waren, terwijl ik zeker wist dat er meerdere waren op het moment dat ik zelf het boek kocht. M. Dionisi vertelde mij dat dit een constant probleem is met Amazon : boekbesprekingen worden blijkbaar verwijderd. Ik beschouw dit als een aanbeveling voor dit boek.

Amazon, Wikipedia, Google, Twitter, Facebook zijn “corporate power” en beschermen actief zoveel mogelijk de belangen van ‘corporate power’ door open of verdoken te censureren.

De Fransman Pierre Jovanovic, ook al genoemd op blz. 3 van deze Brug, wordt gecensureerd op Facebook en Wikipedia, hij schrijft teveel waarheid over de bank- en geldwereld …

Ook in het verwoeste Hiroshima bleef de ruïne van een christelijke kerk overeind

.

Het provincialisme van de linkse wereldburger

.