In de vorige Brug zagen we dat in de vorige eeuw in de geestelijke wereld een scheiding plaatsvond tussen de engelen. Een deel bleef aan de zijde van Michaël, een ander deel scheidde zich af. Ahriman gaat nog actiever worden en meer rechtstreeks ingrijpen. Daartoe gebruikt hij die afgescheiden engelwezens.

[ ... ] "Ziet u, het is zo dat de wezens uit de hiërarchie der angeloi die zich met het aarde-principe verenigd hebben, eigenlijk reeds sedert de 9de, 10de eeuw op aarde leven. En dit is weeral eens het schokkende, beste vrienden: op aarde neemt het materialisme toe, en het zijn precies de meest vergevorderde, de verstandigste mensen die het geestelijke loochenen, die beginnen te spotten over het feit dat geestelijke wezens evenzeer in hun omgeving leven als de fysieke mensen. In deze tijd, waar het materialisme zich altijd meer uitbreidt, dalen meer en meer engelen af en gaan leven op aarde. Ze doen mee. Juist zij zijn het die zich op bepaalde tijdstippen, als het menselijke bewustzijn verduisterd is, incorporeren en op aarde actief worden. Een groot aantal engelwezens houdt zich terug, maar zij die door hun engelkarma het dichtst bij de ahrimanische krachten staan, die houden zich niet terug, die incorporeren zich in mensen, duiken in een mens onder op bepaalde tijdstippen.

Dan ontstaat wat ik in de vorige voordracht beschreven heb: daar is dan zo'n mens op aarde, hij heeft een menselijke begaafdheid, menselijke intelligentie die hij uitleeft, misschien zelfs op een geniale manier; maar op een bepaald ogenblik waar zijn bewustzijn verduisterd is, neemt een ahrimanische engel-intelligentie bezit van hem.. En dan kan het volgend verschijnsel zich voordoen: daar is een mens, hij ziet eruit als een gewone mens en vanuit zijn menszijn schrijft hij een en ander. Nu kan het ahrimanische juist de mensen bereiken door wat in een intelligente vorm kan opgenomen worden. Men moet zijn persoonlijkheid laten gelden, als men niet wil overspoeld worden door al wat ik in de loop van deze voordrachten heb aangeduid. En daardoor komt het dat Ahriman als auteur kan optreden. Hij bedient zich natuurlijk van een angeloswezen. Hij kán schrijven. En nu wij in het teken van onze "Kerstconferentie" verenigd zijn, nu mag over dergelijke zaken niet gezwegen worden. Daarom zou ik nog het volgende willen bemerken.

Ziet u, één van de briljantste schrijvers van de laatste tijd, die kon men heel anders beoordelen, vóór zijn laatste werken dan verschenen zijn. Toen ik mijn boek schreef over Nietzsche stond hij publiekelijk bekend als een schitterend auteur, die de menselijke vermogens ten top had gedreven. Achteraf geraakte bekend wat Nietzsche gedurende de tijd van zijn ineenstorting geschreven had. Dat zijn vooral twee werken, "Antichrist" en "Ecce Homo": dat zijn twee werken die Ahriman geschreven heeft - niet Nietzsche, maar een ahrimanische geest, geïncorporeerd in Nietzsche. Daar trad voor het eerst Ahriman als schrijver op aarde op. Hij gaat dat nog doen. Nietzsche is eraan ten gronde gegaan. Denk u in tegenover welke impulsen men staat als men tegenover de ideeën staat die in Nietzsche geleefd hebben in de periode toen hij vanuit die geest die schitterende maar duivelse werken schreef, de boeken "Antichrist" en "Ecce Homo" - intelligente werken ! Ik heb gesproken over de grote, omvattende intelligentie van Ahriman. Iets dat uitmuntend, schitterend is, vermindert men niet in waarde door het ahrimanisch te noemen; zoiets denken simpele lieden die niet weten wat een grootsheid er in Ahriman kan schuilen. Men kritikeert niet, men looft niet als er van Ahriman sprake is; zeer veel op aarde hangt van hem af.

Wie gebloed heeft -in zijn ziel, bedoel ik dan- zoals ik gebloed heb toen ik voor het eerst Nietzsches "Wille zur Macht" las, dat later uitgegeven werd op zo'n manier dat niemand er een juiste voorstelling kon van krijgen, en wie tegelijkertijd kan schouwen in de rijken die -sinds de heerschappij van Michaël begon, in de jaren 80 van de vorige eeuw- slechts door een heel dunne wand gescheiden zijn van de fysieke aarderijken; wie weet hoe dat rijk onmiddellijk grenst aan het fysieke rijk, zodat men kan zeggen dat dat rijk gelijkt op het rijk dat de mens doorloopt na zijn dood; wie doorziet welke inspanningen er in deze richting zijn gedaan: die weet hoe deze inspanningen impulsgevend tot uitdrukking komen in zoiets als "Ecce Homo" en "Antichrist". Men hoeft er slechts aan te denken wat voor ahrimanische uitlatingen er in de "Antichrist" staan. Ik weet niet of het in de nieuwere uitgaven ook zo staat. Ergens schrijft hij over Jezus -ik citeer niet woordelijk- en hij zegt dat Renan Jezus als een genie omschrijft. Nietzsche ziet in hem geen genie, hij zegt: Strict fysiologisch zou hier een ander woord beter passen . . . In mijn uitgave van Nietzsches werken staan op deze plaats drie puntjes, ik weet niet of dat in de nieuwste uitgaven ook zo is, maar in het manuscript staat hier "idioot", voluit geschreven. Dat Jezus een "idioot" genoemd wordt, dat is de hand van Ahriman. En nog veel meer van dit soort zaken staat daar. En wie zou niet geloven dat daar in Nietzsche die, terzelfdertijd dat hij die dingen schreef een neiging tot het katholicisme in zijn ziel voelde -dat ging parallel, u moet dat niet vergeten- wie zou niet geloven dat daar een diep raadsel verborgen zit ?

De "Antichrist", met welke woorden eindigt het ? Met de woorden -ik kan het niet letterlijk citeren-: "Ik zou het op alle muren willen schrijven, en ik heb schrijfgerief met vér-schijnende letters, ik zou op alle wanden willen schrijven wat het Christendom is: het Christendom is de grootste vloek voor de mensheid ! "- Zo eindigt het boek. Daar zit toch een probleem. Men moet alleen maar zien hoe dat ganse rijk dat maar met een dunne wand van het onze gescheiden is, waar zich alle geestelijke conflicten op het einde van het Kali-Yuga-tijdperk, en zelfs voor een deel daarna afgespeeld hebben, hoe dat rijk in het fysieke aardenrijk wil binnendringen." [ ... ]

Terug naar de inhoudstafel M - Q.

Terug naar de inhoudstafel A - D