Woorden die de Amerikaanse president had kunnen spreken na de gebeurtenissen van 11 september 2001

door François De Wit

Amerikanen, landgenoten,

Een zware slag heeft ons getroffen. Gaan we nu verder met 'business as usual', gaan we wraakplannen smeden, of gaan we ons even bezinnen: hoe is het zover kunnen komen ?

De Amerikaanse geest heeft de wereld ingrijpend veranderd. De materiële vooruitgang tijdens de laatste vijftig jaar is onvoorstelbaar geweest. De spirituele en morele achteruitgang even zeer. Wij zijn verworden tot een natie van handeldrijvers. Wij hebben ons verrijkt ten koste van de rest van de wereld.

Onder onze impuls is de wereld een groot dorp geworden. Maar hoe ziet dit dorp eruit ?

De wereldsituatie omgerekend naar een dorp van 100 inwoners geeft ons het volgende beeld:

In ons dorp wonen
57 Aziaten, 21 Europeanen, 14 Amerikanen, 8 inwoners uit Afrika.

Er zijn 70 niet-blanken en slechts 30 blanken, naar geloof zijn er 70 niet-Christenen en maar 30 Christenen. En vooral:
zes mensen bezitten 59% van de welvaart van de gehele wereld en alle zes komen ze uit de Verenigde Staten !

Tachtig mensen huizen in onwaardige woningen, 70 zijn analfabeet, 50 lijden aan ondervoeding en 1 is nagenoeg dood.

Slechts één (ja, werkelijk maar één ) heeft een hogere opleiding gevolgd en één bezit een computer.

Wij, die voedsel hebben in de koelkast, kleding om te dragen, een dak boven ons hoofd en een plaats om te slapen, wij zijn beter af dan 75 andere bewoners van ons dorp.

Wij, met geld op de bank en in onze portemonnaie, wij behoren tot de top van de 8 rijkste mensen.

Moet het ons verbazen dat enkele armoedzaaiers het uitstalraam van de grootste en duurste boetiek aan diggelen slaan ? We waren verwittigd. Vele van onze landgenoten, waaronder Benjamin Barber, analyseerden de situatie zeer scherp, maar wij lazen hun boeken niet, wij hadden het te druk met winst maken.

Amerikanen, laten wij ons bezinnen over de grondslagen van deze natie. Denken wij aan het Amerika van Alexis de Tocqueville, een echt democratisch Amerika, waar het volk bepaalt wat voor een maatschappij het wil, waar het volk ook de grenzen van de economie bepaalt. Ons economisch systeem heeft zowel rechtsleven als cultureel leven overwoekerd. Laat ons de voorrang geven aan het rechtsleven, want juist in de sfeer van recht en onrecht hebben wij zwaar gezondigd. En het zijn de druiven der gramschap die wij nu plukken en die ons bitter smaken.

Laat ons de ruïnes van ons Wereld Handels Centrum bewaren, zoals het Colosseum in Rome, als de herinnering aan een decadent tijdvak dat voorgoed achter ons ligt.

Ik hoop, landgenoten, dat iedereen het zijne zal doen om een nieuwe koers aan dit land van ons te geven.

Terug naar Elf September 2001.