EUROPA , JAHWEH EN HET MIGRANTENSTEMRECHT
Wat de politieke elite beweert, draai je vaak maar best volledig om, als je in de buurt van de waarheid wil komen. Dat geldt ook voor het migrantenstemrecht. Migrantenstemrecht is bestendiging van ongelijkheid: mensen met verschillende nationaliteit (en dus verschillend rechtsstatuut, bijvoorbeeld op het domein van het huwelijksrecht) krijgen verschillende regeling inzake stemmen (bv. stemplicht tegenover stemrecht). Wie rechtsgelijkheid wil, moet ervoor zorgen dat mensen die wettig en permanent in een land verblijven zo vlot mogelijk kunnen overstappen naar de nationaliteit van dat land. Wie deze eenvoudige oplossing afwijst en migrantenstemrecht eist, is eigenlijk uit op een uitholling van het burgerschap en van het gelijkheidsbeginsel.
Voorstanders van het migrantenstemrecht roepen het gelijkheidsideaal in, maar streven bestendiging van de ongelijkheid na. Want waarom zou iemand niet de nationaliteit willen aannemen van het land waarin hij woont, tenzij om etnocentrische of racistische motieven? Ik heb als verantwoording van het migrantenstemrecht nog nooit iets anders vernomen dan vage en emotioneel gekleurde bloed & bodem motieven.
Maar er is meer. In De Standaard van 9 maart verscheen een artikel `Europa stuurt aan op migrantenstemrecht', waarin Johan Leman stelt dat het migrantenstemrecht er zeker komt: "Europa zal ons daartoe dwingen". Volgens Leman " ..evolueert Europa steeds meer naar een burgerschap dat opgebouwd wordt rond het principe `Gij zult niet discrimineren' "
Dat is tenminste duidelijke, Bijbelse taal. Europa als Jahweh, die ons vanaf de berg dwingt om het nieuwe, eerste gebod te slikken, waarrond ons burgerschap - het burgerschap van u en ik - is `opgebouwd'. Dat `Europa' nooit van enige burger een mandaat heeft gekregen om überhaupt enig burgerschap op te bouwen, dat zo'n mandaat ook om logische redenen niet kan bestaan, daar trekken mensen als Johan Leman zich niets van aan. Zij zien burgers niet als autonome wezens, maar als een soort slaven of laten, die door een hogere instantie - Europa dus - letterlijk worden gedwongen om een welbepaald soort `burgerschap' op te nemen.
Woordzwendel is dit. Er bestaan geen diverse soorten burgerschap, en een burgerschap kan niet van bovenaf worden opgelegd zonder zijn kwaliteit van burgerschap te verliezen, net zoals je een plant niet kunt drogen en in een herbarium plakken zonder zijn kwaliteit van plant te vernietigen. Een plant hoort te bloeien in aarde, lucht en licht, wil hij u"berhaupt plant blijven; burgerschap hoort te bloeien in vrije democratische zelfbepaling, wil het u"berhaupt burgerschap zijn. De bovennationale Europese niveau's zijn antidemocratisch; zij staan in dienst van het globalistische kapitaal en bestrijden de naar autonomie en democratie strevende burgers. Men leze bijvoorbeeld het boek ` Europe Inc' van Balany a' e.a., over het gewillige oor dat de EU leent aan groepen als de ERT (`European Roundtable of Industrialists'). Het zijn dit soort groepen die de invoering van de Euro hebben bekomen, en die nu streven naar een oostelijke uitbreiding van de EU, zodat ze daar nieuwe afzetmarkten verwerven, maar vooral ook verse reservoirs van goedkope arbeidskrachten kunnen aanboren. Het zijn ook zij, die de afbraak van het burgerschap nastreven, en het is in hun ideologische dienst, dat mensen als Johan Leman uiteindelijk staan.
Belén Balanya', Ann Doherty, Olivier Hoedeman, Adam Ma'anit, Erik Wesselius (2000) "Europe Inc. Regional & Global Restructuring and the Rise of Corporate Power" Pluto Press, London . Duitse uitgave: "Konzern Europa. Die unkon-trollierbare Macht der Unternehmen" Rotpunktverlag, Zürich 2001
Ooit al van Seborga gehoord? Het is één van de kleinste Europese staatjes, amper 14 km groot en met een autochtone bevolking van een kleine 400 personen. Net als San Marino is Seborga een enclave in Italië. Het ligt dicht bij de Franse grens, en dicht bij de zee.
Natuurlijk is Seborga niet echt onafhankelijk. De inwoners betalen belasting aan Italië. Ze maken eigen postzegels, paspoorten, autonummerplaten en munten (de Euro is `niet geldig' in Seborga). Er zijn ook diplomatieke kontakten en consulaten. Rusland heeft bijvoorbeeld een consul in Seborga.
vlag van het prinsdom Seborga
Aan het fenomeen Seborga zitten enige kanten die voor de democraat principieel belangwekkend zijn.
Het is niet ondenkbaar dat historisch gezien Seborga inderdaad niet bij Italië behoort. Het prinsdom werd in 1079 door het Heilig Roomse Rijk effectief erkend. Veertig jaar later (1118) zorgden de tempeliers ervoor, dat Seborga tot een soevereine Cisterciënzerstaat werd omgevormd. In 1729 werd het gebied zogenaamd gekocht door Vittorio Amedo (koninkrijk van Piëmont-Sardinië), maar deze koop geraakte nooit officieel rond. Daarom werd Seborga niet vermeld als een deel van het koninkrijk Sardinië op het congres van Wenen, of op de eenmakingsacte van Italië in 1861. Het is dus goed mogelijk dat in formeel juridisch opzicht, Seborga inderdaad niet tot Italië behoort.
Maar stel nu, dat het koninkrijk PiëmontSardinië wél Seborga zou hebben gekocht. Maakt dat de aanhechting van Seborga aan Italië op enigerlei wijze meer aanvaardbaar? Nee natuurlijk. Is het aanvaardbaar dat een gebied, met inwoners en al, zo maar door de een of andere vorst wordt gekocht of verkocht? Kan de verkoop van mensen, met al hun have en goed, als rechtsgrond voor definitieve aanhechting en onderwerping worden ingeroepen? Ik meen van niet. Mensen zijn geen koopwaar.
Alle staten zijn uiteindelijk ontstaan uit geweld en onwettelijkheid. Waarom hoort Antwerpen bijvoorbeeld bij België? Wie hiervoor de geschiedenis inroept, begeeft zich op glad ijs. Hoort Antwerpen bij België, bijvoorbeeld omdat de Spanjaarden die stad veroverden in 1585? Moeten we verwijzen naar een regime van inquisitie, brand en moord, om te verantwoorden dat Antwerpen bij België moet blijven horen? Nee dus.
Het geval Seborga leert ons dus, dat de permanente claim, die politieke regimes op hun grondgebied en zijn inwoners leggen, allerminst vanzelfsprekend is. En in elk geval kan een loutere verwijzing naar de geschiedenis niet volstaan, want verwijzing naar de geschiedenis is verwijzing naar onrecht.
Prins Giorgio I van Seborga
En zo komen we bij het tweede interessante aspect van Seborga. Dit kleine prinsdom heeft in 1995 zijn grondwet goedgekeurd. Seborga begon met een zelfgeproclameerd en zelfingericht referendum, waarop de grote meerderheid van de bevolking (304 stemmen tegen 4) zich voor onafhankelijkheid uitsprak en Giorgio Carbone I als nieuwe prins installeerde.
Er is geen enkele reden te bedenken, waarom die gang van zaken verwerpelijk zou zijn. Burgers moeten, in een volwaardige democratie, niet enkel de wetten van hun staat kunnen maken, ze moeten ook het recht hebben om over het bestaan zelf van die staat te beslissen. Want staten zijn er niet voor de eeuwigheid, maar voor de burgers. Het logisch gevolg van deze overwegingen luidt, dat iedere gemeente of iedere provincie, zeker één keer per generatie - dus om de 25 of 33 jaar - de gelegenheid zou moeten hebben om per referendum uit het staatsverband te treden.
Het toeristisch gegeven Seborga (honderdduizend bezoekers per jaar) hoeft ons niet te interesseren. Maar de fundamentele vragen die door het geval Seborga worden opgeroepen, zijn des te belangrijker. Wij hoeven de autoriteit van België, Europa of de UNO principieel niet te pikken. Staten zijn maar legitiem bij de gratie van hun vrije burgers, en niet omgekeerd. Enkel een direct-democratische federalistische samenleving, met de burger als kleinste en tevens hoogste entititeit, kan écht menswaardig worden genoemd.
links
http://www.pietro.cipolla.easynet.be/
http://www.payk.net/communicationRecord/mailingList/iran-news-1997/msg00265.html
http://www.wps.com.au/hutriver/history.htm
http://www.geocities.com/CapitolHill/5111/
http://www.execpc.com/~talossa/index.html
DIVERSE BERICHTEN
(met ondermeer informatie vanwege het referendumplatform)
VLAAMS BLOK VRAAGT REFERENDUM OVER MIGRANTENSTEMRECHT
In de `Eigen volk eerst-krant' (een gratis verspreide folder van 8 blz.) van februari 2002, vraagt het Vlaams Blok een referendum over het migrantenstemrecht (zie knipselbijlage A).
* REFERENDUM WINT AAN TERREIN IN EUROPESE UNIE
Op 28 februari begon de Conventie over de Toekomst van de EU haar werkzaamheden. De Conventie, ingesteld op de top van Laken in december, moet zomer 2003 met voorstellen komen hoe de Europese Unie geheel hervormd zou moeten worden, en met een concept voor een Grondwet voor de Europese Unie. Dit is een buitenkans voor de invoering van directe democratie op EU-niveau. Immers, in zo'n grondwet zou het referendum en volksinitiatief verankerd kunnen worden, zoals o.a. de Nederlandse regering al heeft voorgesteld. Dit lijkt vooralsnog een brug te ver.
Het principe dat de Grondwet door de Europese burgers via een referendum goedgekeurd zou moeten worden, wint echter steeds meer terrein. Op de opening van de Conventie pleitte de voorzitter, de invloedrijke ex-premier van Frankrijk Giscard d'Estaing, voor zo'n referendum, gelijktijdig met de Europese verkiezingen in alle EU-lidstaten te houden in 2004. Diverse andere Conventie-leden hebben ook laten weten open te staan voor een Europees referendum, zoals vice-voorzitter Amato (Italië), de vertegenwoordiger van het Duitse parlement Ju"rgen Meyer, en de Europees Parlement-vertegenwoordigers Jens-Peter Bonde (Denemarken) en Sylvia Kaufmann (Duitsland). Nederland kan wellicht een bijdrage leveren via de godfather van het Nederlandse referendum, Hans van Mierlo, die de Nederlandse regering in de Conventie vertegenwoordigt.
IERLAND : REFERENDUM OVER ABORTUS
Abortus is illegaal in Ierland. Dit is het gevolg van een referendum uit 1983, waarvan het resultaat in de grondwet is verankerd. De regering richtte op 6 maart een nieuw referendum in, dat het bestaande verbod op één punt nog wou verscherpen. Het abortusverbod voorziet namelijk een uitzondering voor gevallen, waarbij het leven van de moeder in gevaar komt. Indien de moeder dreigde met zelfmoord, werd dit als een bedreiging voor haar leven erkend en was abortus in principe toegelaten. De huidige Ierse minderheidsregering wou deze specifieke uitzondering per referendum laten schrappen, omdat zwangere vrouwen met een niet-gemeende zelfmoord konden dreigen om de abortus te bekomen. De katholieke kerk stond achter dit regeringsiniatief.
Het regeringsvoorstel werd echter met een zeer krappe meerderheid (het verschil bedroeg 10.500 stemmen) verworpen, waarbij een sterk verschil bleek inzake stemgedrag tussen steden en platteland. In Dublin stemde 70% tegen het voorstel, op het platteland werden meestal sterke pro-meerderheden geregistreerd. Ongeveer 42% van de kiesgerechtigden namen deel aan de volksraadpleging.
Het referendumboekje dat de Ierse kiezers kregen staat op het internet: http://www.ireland.com/newspaper/special/2002/abortioninfo/index.pdf
* IERLAND: REFERENDUM OVER HERENIGING?
De protestantse Noord-Ierse premier David Trimble stelde op 9 maart voor, om in mei 2003 een referendum te houden over de hereniging van het Ierse eiland.
De verdeling van Ierland is een realisatie van het Britse imperialisme. De Britten hebben Ierland eeuwenlang bezet, en in 1801 gewoon ingelijfd bij het Verenigd Koninkrijk. In 1920 kon het grootste, zuidelijke deel van Ierland zijn onafhankelijkheid herwinnen doch het noordelijke deel, met zijn krappe protestantse meerderheid, bleef bij het Verenigd Koninkrijk.
Thuisblad.