Onder deze titel hield Dr. Wim Engelbrecht twee voordrachten in de "Branche Emile Verhaeren" (Renbaanlaan 127 te Elsene). Wij woonden de tweede voordracht bij, op 2 juni ll., en onthielden zelfs een en ander ...

In het eerste gedeelte, over meditatie, gaf Dr. Engelbrecht wat meer uitleg o.a. over de zgn. "Nebenübungen", hoe men die kan aanpakken, en over de meditatie, hoe men die niet moet aanpakken. Men mag deze laatste niet als een verplichting zien. Als men bvb. s'avonds laat heel moe is, heeft het geen zin om uit een soort plichtsgevoel toch de meditatie-oefening te doen die men normaal altijd doet: dat brengt niets op. Dr. Engelbrecht vertelde een anekdote over Prof. Dr. Zeylmans van Emmichoven, die in zo'n geval de geestelijke wezens toesprak en meedeelde dat hij die avond niet zou mediteren ! Naar de meditatie moet men uitkijken, het moet een behoefte worden.

De zgn. "Nebenübungen" zijn er o.a. op gericht om ons denken te versterken. Om iets goed te kunnen overdenken, moet men eerst goed leren waarnemen. Een goede oefening daartoe is de volgende: men probeert zich een beeld te vormen van iemand die men de vorige dag ontmoet heeft. Niet alleen zijn naam moet men zich herinneren, alle details: kleur van ogen en haar, kledij, tot de knopen aan de jas moet men zich proberen te herinneren. Is men het vergeten, of heeft men het niet waargenomen, dan vult men dat beeld toch in, bvb. als men de kleur van de ogen niet meer weet, geeft men die persoon bruine ogen: bij de volgende ontmoeting zal men zeker beter opletten ! Het is goed om een soort dagboek van deze oefeningen bij te houden. We leren mettertijd met ons denken ín onze omgeving onder te duiken, het denken beleeft men dan niet meer als iets dat zich in ons hoofd afspeelt.

Over de Rückschau (het terugbeleven van wat tijdens de voorbije dag is gebeurd, in omgekeerde volgorde, door te beginnen met het einde van de dag en zo naar het begin te gaan): deze oefening mag niet langer dan tien minuten, een kwartier duren. Slaagt men er niet in om binnen die tijdspanne de ganse dag aan zijn geestesoog te laten voorbijtrekken, dan kiest men enkele gebeurtenissen en laat die omgekeerd afspelen, bvb. hoe men zijn tanden gepoetst heeft. Men stelt zich voor hoe men de druk op de tube vermindert en hoe dan de tandpasta van de borstel terug in de tube kruipt enzoverder. Hoe langer men zo'n oefeningen doet, hoe vlotter het gaat. Maar: het komt niet op het resultaat aan, wel op de moeite, de weerstand die moet overwonnen worden. Want de bedoeling van alle meditatie is eigenlijk: ons denken versterken. En zijn denken versterkt men zoals een body-builder zijn spieren. Als deze laatste namelijk 100 keer een gewicht kan opheffen van 50 kg, dan moet hij overschakelen naart een zwaarder gewicht. Dat zal hij dan in 't begin geen 100 keer kunnen optillen, maar na veel oefening lukt het. En dan weer zwaarder. Uiteindelijk zou men de ganse dag door korte meditaties kunnen doen.

Wat heeft dat dan te maken met de toekomst ?
Hier haalde Dr. Engelbrecht een beeld aan van Bernard Lievegoed. In een donkere kamer kun je tegen de duisternis vechten: het levert niets op, het blijft duister. Steekt men echter een kaarsje, hoe klein ook, aan, dan dringt het licht tot in de verste uithoek. Zo kan ook de meditatie werken om het kwaad in de wereld te bestrijden. En het werkt des te meer als men het met enkele mensen samen kan doen. Niet noodzakelijk fysiek samen, maar zelfs van elkaar verwijderd: men kan afspreken om op een bepaald uur een bepaalde meditatie te doen. Zijn er bvb. drie personen die zoiets besloten hebben, dan werkt dat na een week niet als 7 + 7 + 7 meditaties, maar als 7 X 7 X 7 meditaties ! Een niet te onderschatten kracht dus om de tegenmachten te bestrijden die zich al lang klaar maken om tegen het einde van deze eeuw, om zo te zeggen overmorgen, de ontwikkeling van de menselijke beschaving voorgoed in de negatieve zin om te buigen.

fdw

Terug naar de inhoudstafel M - Q.

Terug naar de inhoudstafel E - H.